نتایج حاصل از تحقیقات جدید نشان می‌دهد که با افزایش سن ابتلای همزمان به چاقی و ضعف عضلات احتمال زمین خوردن سالمندان را افزایش می‌دهد. معمولاً برای بهبود شکستگی استخوان که به دنبال زمین خوردن سالمندان رخ می‌دهد به زمان بیشتری نیاز داریم. تا زمان بهبودی کامل، سالمندان استقلال خود را برای انجام کارهای روزمره از دست داده و به دیگران وابسته می‌شوند.
ارتباط چاقی با خطر زمین خوردن سالمندان:
به موازات افزایش امید به زندگی تعداد افراد سالخورده در سراسر جهان افزایش یافته است. زمین خوردن سالمندان و مشکلاتی که به دنبال آن ایجاد می‌شود به طور مستقیم یا غیرمستقیم بخش بزرگی از هزینههای بیمارستانی را شامل می‌شود.
زمین خوردن سالمندان، به ویژه برای سالمندان مبتلا به چاقی و کسانی که به سارکوپنی مبتلا هستند، چالش‌برانگیز است. سارکوپنی بدین معنا است که به دنبال افزایش سن توده عضلانی و قدرت آن کاهش پیدا می‌کند. امروزه ۵ تا ۱۳ درصد افراد بالای ۶۰ سال به سارکوپنی مبتلا هستند. از سوی دیگر، این مشکل می‌تواند ۵۰ درصد افراد بالای ۸۰ سال را درگیر نماید.
در افراد سالمندی که وزن‌شان افزایش می‌یابد خطر تضعیف عضلات و زمین خوردن بیشتر است. چاقی یک مشکل شایع در سراسر جهان است. به طوری که در سال ۲۰۱۰ بیشتر از یک سوم افراد بالای ۶۵ سال به چاقی مبتلا بوده‌اند.
ابتلای همزمان به چاقی و سارکوپنی که تحت عنوان “چاقی سارکوپنیک” نامیده می‌شود با کاهش عملکرد جسمی مرتبط بوده و سبب افزایش خطر زمین خوردن سالمندان می‌شود.
به تازگی به منظور بررسی بیشتر عوارض چاقی سارکوپنیک و اثر آن بر روی زنان سالمند اطلاعات مربوط به بیش از ۱۱ هزار زن ۵۰ تا ۷۹ ساله جمع‌آوری شد. شرکت کنندگان بیش از ۱۵ سال مورد پیگیری قرار گرفتند.
نتایج این تحقیق که در مجله Journal of the American Geriatrics Society منتشر شد نشان داد با افزایش سن خطر چاقی و ضعف عضلات افزایش می‌یابد. به موازات این امر احتمال زمین خوردن سالمندان نیز بالاتر می‌رود.
آشنایی با سایر عوارض چاقی و بی تحرکی برای سالمندان:
نمایه توده بدنی (BMI) شاخصی است که از آن برای بررسی وزن استفاده می‌شود. این شاخص از تقسیم وزن (بر حسب کیلوگرم) بر مجذور قد (بر حسب متر) به دست می‌آید.
در افرادی که وزن طبیعی دارند BMI بین ۱۸/۵ تا ۲۴/۹ است. BMI کمتر از ۱۸/۵ نشان دهنده کمبود وزن فرد می‌باشد. BMI بین ۲۵ تا ۲۹/۹ اضافه وزن و BMI ≥ ۳۰ چاقی تعریف می‌شود.
بهبود شرایط زندگی، افزایش دانش پزشکی، کاهش مرگ و میر و افزایش طول عمر همگی سبب شده‌اند که تعداد جمیعت سالمند جهان در مقایسه با گذشته افزایش چشمگیری پیدا کند.
اگرچه سالمندی و پدیده افزایش سن برای تمامی افراد اتفاق می‌افتد، اما سرعت پیر شدن افراد مختلف با یکدیگر متفاوت است. ژنتیک و عوامل محیطی می‌توانند بر سرعت این فرآیند تاثیر داشته باشند.
طبق گزارش منتشر شده از سوی سازمان جهانی بهداشت (WHO) میزان جمعیت سالمند جهان در سال ۲۰۰۷ حدود ۱۰/۵ درصد بوده است. این میزان در سال ۲۰۵۰ به حدود ۲۲ درصد خواهد رسید.
به موازات افزایش سن احتمال ابتلا به بیماری‌های مزمن، ناتوانی و اختلال در حافظه و تمرکز نیز بیشتر می‌شود. به همین علت معمولاً با بالا رفتن سن هزینههای مراقبت و درمان هم افزایش پیدا می‌کند.
با بالا رفتن سن و ورود به دوران سالمندی بدن انسان دستخوش تغییراتی می‌شود. یکی از این تغییرات کاهش توده عضلانی و افزایش توده چربی در بدن است. به کمک رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی می‌توان سرعت این تغییرات را کاهش داد. این در حالی است که معمولاً با افزایش سن شاهد کاهش میزان فعالیت بدنی هستیم.
کاهش توده عضلانی بدن در افراد سالمند سبب کاهش قدرت عضلات در آن‌ها می‌شود. قدرت عضلانی از حدود سن ۴۰ سالگی شروع به کم شدن کرده و سرعت کاهش آن بعد از ۶۰ سالگی بیشتر می‌شود.
کاهش قدرت عضلات کیفیت زندگی سالمندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. زیرا ممکن است توان آن‌ها حتی برای انجام کارهای ساده مانند حمل کیسه‌های خرید یا انجام کارهای منزل کم شده و به دیگران وابسته شوند.
با بالا رفتن سن و به موازات کاهش توده عضلاتی تراکم استخوان نیز شروع به کاهش می‌کند. در نتیجه استخوان‌ها شکننده‌تر می‌شوند. به همین علت احتمال شکستن استخوان‌ها در سالمندان بیشتر است.
فعالیت بدنی به حفظ توده عضلانی کمک کرده و میزان چربی ذخیره شده در بدن را کاهش می‌دهد. اگر سالمندان در فعالیت‌های ورزشی شرکت کنند احتمال ابتلای آن‌ها به بیماری قلبی، فشارخون بالا، سکته مغزی، دیابت، سرطان و … کمتر می‌شود.
به کمک فعالیت بدنی از افزایش وزن بی‌رویه و ابتلا به عوارض چاقی پیشگیری شده و قدرت عضلات نیز بیشتر می‌شود. به همین علت کیفیت زندگی سالمندان بهبود خواهد یافت.
به اغلب افراد بزرگسال توصیه می‌شود به منظور پیشگیری از بروز عوارض چاقی که در اکثر روزهای هفته حداقل ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط تا شدید انجام دهند. هر چقدر میزان فعالیت بدنی روزانه بیشتر باشد وزن بدن نیز کمتر خواهد بود.
منبع:
Shawna Follis et al. Journal of the American Geriatrics Society 2018.
