نتایج یک مطالعه جدید که در مجله Influenza and Other Respiratory Viruses منتشر شده نشان دهنده ارتباط بین چاقی و آنفلوآنزا است. یافته‌های این مطالعه نشان داد در افرادی که وزن‌شان کمتر یا بیشتر از حد طبیعی است احتمال بستری شدن در بیمارستان به علت ابتلا به آنفلوآنزا بیشتر است.
بیماری آنفلوآنزا چیست؟
آنفلوآنزا یک بیماری ویروسی است که بینی، گلو و ریه را درگیر می‌کند. آنفلوآنزا با سرماخوردگی متفاوت بوده و در مقایسه با آن دارای علائم شدیدتری است.
ویروس بیماری آنفلوآنزا از طریق هوا و توسط سرفه و عطسه کردن فرد بیمار منتقل می‌شود. ویروس این بیماری از طریق تماس با سطوح آلوده و یا تماس با فرد آلوده نیز می‌تواند منتقل شود. حتی در زمانی که فرد آلوده بدون علامت باشد، امکان انتقال بیماری به سایرین وجود دارد.
بعد از مواجهه با ویروس آنفلوآنزا ۱ تا ۴ روز طول می‌کشد تا علائم بیماری در فرد ظاهر شود. تب، درد بدن، سردرد، خستگی، کاهش اشتها، سرفه خشک، خشکی گلو و احساس زخم در گلو از علائم این بیماری هستند.
اغلب افراد بدون آن که به عارضه جدی مبتلا شوند، بهبود پیدا می‌کنند. اما برخی دیگر ممکن است هم زمان به عفونت‌های باکتریایی مانند عفونت گوش، عفونت سینوس‌ها یا التهاب مجاری تنفسی (برونشیت) مبتلا شوند.
هر ساله بیماری آنفلوآنزا ۵ تا ۱۰ درصد افراد بزرگسال و ۲۰ تا ۳۰ درصد کودکان را مبتلا می‌سازد. کودکان کمتر از ۲ سال، افراد بالای ٦٥ سال و افرادی که به بیماری‌های مزمن مبتلا هستند در مقایسه با سایر افراد آسیب‌پذیری بیشتری در مقابل بیماری آنفلوآنزا دارند.
به منظور بهبودی سریع استراحت، نوشیدن مایعات کافی در طول روز و تغذیه مناسب توصیه می‌شود. بیمار مبتلا به آنفلوآنزا بهتر است در خانه بماند. زیرا ممکن است در صورت حضور در مدرسه، محل کار و … بیماری را به دیگران منتقل کند.
ویروس‌های آنفلوآنزا به طور مداوم تغییر کرده و انواع جدید با خصوصیات متفاوت را تولید می‌کنند. به همین دلیل هر ساله باید واکسن‌ها و حتی داروها تغییر کنند تا در پیشگیری و درمان بیماری اثربخشی لازم را داشته باشند.
هر سال توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) ویروس‌های شایع آنفلوآنزا اعلام می‌شود. با توجه به گزارش WHO کارخانه‌های واکسن‌سازی، واکسن همان سال را تولید کرده و روانه بازار می‌کنند.
توصیه می‌شود افراد بالای ٦٥ سال و افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن ریوی مانند آسم، بیماری‌های کلیوی، بیماری‌های قلبی و مبتلایان به ایدز و بیماری‌های نقص سیستم ایمنی بدن واکسن آنفلوآنزا را دریافت کنند. سایر کاندیداها برای دریافت این واکسن عبارتند از: مبتلایان به دیابت و تالاسمی و کودکان ٦ تا ٢٣ ماه.
۴ هفته زمان لازم است تا بعد از تزریق واکسن میزان ایمنی بدن افزایش یابد. بنابراین، واکسن باید قبل از آغاز فصول سرد سال تزریق شود. بهترین زمان تزریق واکسن آنفلوآنزا اواخر شهریور تا اوایل مهر است.
افرادی که به تخم‌مرغ حساسیت دارند و افرادی که در گذشته نسبت به تزریق واکسن حساسیت نشان داده‌اند، نباید واکسن این بیماری را دریافت کنند.
رعایت بهداشت فردی و عمومی تاثیر زیادی در پیشگیری از ابتلا به آنفلوآنزا دارد. ساده‌ترین توصیه پوشاندن دهان و صورت در هنگام سرفه و عطسه، اجتناب از تماس بیمار با سایر افراد و شستشوی مرتب دست‌ها با آب و صابون پس از برخورد با بیماران است.
ارتباط چاقی و آنفلوآنزا:
در مطالعه‌ای که در مکزیک انجام شد اطلاعات بیش از ۴۷۰۰ نفر که علائم مشابه آنفلوآنزا داشتند، جمع‌آوری گردید. هدف از طراحی این پژوهش بررسی ارتباط بین چاقی و آنفلوآنزا بود.
نتایج نشان داد در افرادی که نمایه توده بدنی (BMI) طبیعی بود احتمال بستری شدن در بیمارستان کمتر بود. در مقابل، بیشترین احتمال بستری شدن در افرادی دیده شد که BMI آن‌ها کمتر یا بالاتر از حد طبیعی بود. به عبارت دیگر ابتلا به کم وزنی یا چاقی در تشدید علائم آنفلوآنزا نقش دارد.
ارتباط بین چاقی و آنفلوآنزا در گذشته نیز مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیقات مشاهده شده بود افراد مبتلا به چاقی پس از آن که به آنفلوآنزا مبتلا می‌شوند تا مدت زمان طولانی‌تری قادر هستند ویروس بیماری را به سایر افراد منتقل کنند.
گفته می‌شود افراد چاق مبتلا به آنفلوآنزا در مقایسه با سایر افراد ویروس بیشتری را در بدن خود نگه می‌دارند. بنابراین، می‌توان گفت که چاقی هم شدت علائم آنفلوآنزا و هم میزان سرایت آن به سایرین را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
برخی شواهد نیز نشان می‌دهند که اضافه وزن و چاقی احتمال ابتلا به بیماری آنفلوآنزا و مرگ ناشی از آن را، به ویژه در افراد سالمند، بالا می‌برد.
BMI از تقسیم وزن (بر حسب کیلوگرم) بر مجذور قد (بر حسب متر) به دست می‌آید. BMI طبیعی بین ۱۸/۵ تا ۲۴/۹ در نظر گرفته می‌شود. BMI کمتر از ۱۸/۵ کم وزنی، بین ۲۵ تا ۲۹/۹ اضافه وزن، بین ۳۰ تا ۳۴/۹۴ چاقی درجه ۱، بین ۳۵ تا ۳۹/۹ چاقی درجه ۲ و ≥ ۴۰ چاقی درجه ۳ تعریف می‌شود.
پرخوری و بی‌تحرکی از علل بروز اضافه وزن و چاقی هستند. در حالیکه اختلال غذا خوردن، سوءتغذیه و ابتلا به برخی بیماری‌ها در بروز کم وزنی نقش دارند.
منبع:
Joe‐Ann S. Moser et al. Influenza and Other Respiratory Viruses 2018.
