محرومیت از خواب با پرخوری، کم تحرکی و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است. با این حال، مکانیسم این ارتباط به طور کامل مشخص نیست. برای درک بهتر این موضوع محققان دو گروه از موش‌ها را مورد بررسی قرار دادند. یک گروه را هر شب به مدت ۶ ساعت بیدار نگاه داشتند (محرومیت از خواب) و به گروه دیگر اجازه دادند که به میزان دلخواه بخوابند. سپس مقدار نامحدودی غذای سرشار از چربی و آب قند در اختیار آن‌ها قرار دادند. در طول دوره‌های خواب و بیداری حیوانات فرصت محدودی برای فعالیت بدنی داشتند. میزان قند خون و میزان چربی کبد بلافاصله بعد از مطالعه اندازه‌گیری شد.
نتایج نشان داد در گروهی که از خواب محروم شده بودند بعد از ۶ ساعت بیدار ماندن میزان قند خون به طور قابل توجهی افزایش پیدا کرد. همچنین در این گروه میزان تری‌گلیسرید (چربی) کبد افزایش یافت. افزایش تری‌گلیسرید کبد با مقاومت به انسولین و عدم توانایی بدن برای استفاده بهینه از هورمون انسولین مرتبط است. همچنین کمبود خواب سبب تغییر بیان آنزیم‌‌های تنظیم کننده متابولیسم در کبد گردید. نتایج مذکور نشان می‌دهد که محرومیت از خواب می‌تواند خطر ابتلا به کبد چرب، مقاومت به انسولین و دیابت نوع ۲ را افزایش دهد.
منبع:
Fumika Shigiyama et al. American Journal of Physiology-Endocrinology and Metabolism 2018.
