بیماری پارکینسون یک بیماری تحلیل برنده سیستم عصبی است که با لرزش اندام‌ها، اختلال در حفظ تعادل و هماهنگی و کندی حرکات مشخص می‌شود. علت بروز این بیماری تخریب سلول‌های تولید کننده دوپامین در مغز است. بیماری پارکینسون که در سراسر جهان بیش از ۴ میلیون نفر را مبتلا ساخته بعد از ۶۰ سالگی رخ داده و علائم آن با گذشت زمان تشدید می‌شود.
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که تشخیص زود هنگام بیماری پارکینسون منجر به بهبود نتایج درمانی، کاهش علائم و حفظ توانایی‌های حرکتی بیمار می‌گردد. با این حال، تا به امروز تشخیص این بیماری در مراحل اولیه دشوار بوده است، زیرا اغلب اوقات علائم آن زمانی آشکار می‌شوند که بیماری تا مراحل انتهایی پیشرفت کرده است.
بر اساس نتایج حاصل از مطالعات قبلی بین کافئین و کاهش خطر بروز بیماری پارکینسون ارتباط وجود دارد. اخیراً محققان ژاپنی نقش اندازه‌گیری میزان کافئین خون را در تشخیص زود هنگام بیماری بررسی کرده‌اند. در این مطالعه که بر روی ۱۰۸ فرد مبتلا به پارکینسون و ۳۱ فرد سالم انجام شد میزان کافئین و ۱۱ متابولیت آن در خون اندازه‌گیری شد.
تمامی شرکت‌کنندگان مقادیر مشابهی کافئین در طی روز مصرف می‌کردند که معادل حدود ۲ فنجان قهوه در روز بود. اما در بیماران مبتلا به پارکینسون میزان کافئین خون و ۹ متابولیت آن از افراد سالم پایین‌تر بود. میزان کافئین خون افراد مبتلا به این بیماری و افراد سالم به ترتیب ۲۴ و ۷۹ پیکومول در هر ۱۰ میکرولیتر بود. در افراد سالم میزان یک متابولیت کافئین به نام ۱،۳،۷- تری‌متیل اوریک اسید نسبت به بیماران مبتلا به پارکینسون کمتر بود.
در شرکت‌کنندگان مبتلا به مراحل شدیدتر بیماری پارکینسون میزان کافئین خون کمتر نبود. این یافته نشان می‌دهد که تفاوت بین سطوح کافئین افراد سالم و افراد بیمار مختص به مراحل اولیه بیماری پارکینسون است.
منبع:
Motoki Fujimaki et al. Neurology 2018.
