دیابت یکی از شایع‌ترین انواع بیماری‌ها در جهان محسوب می‌شود. این بیماری با افزایش میزان قند خون مشخص می‌شود. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بزرگسالان نیز همچون کودکان ممکن است به دیابت نوع ۱ مبتلا شوند. به طوریکه بیش از ۴۰ درصد موارد ابتلا به دیابت نوع ۱ پس از سن ۳۰ سالگی رخ می‌دهد. اما در مورد بسیاری از بزرگسالان در ابتدای شروع بیماری تصور می‌شود که به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند، بنابراین برای کنترل قند خون آن‌ها از انسولین استفاده نمی‌شود. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که به اشتباه دیابت نوع ۲ برای آن‌ها تشخیص داده شده حدود یک سال طول می‌کشد که درمان با انسولین شروع شود.
تشخیص تفاوت بین دیابت نوع ۱ و ۲ مهم است، زیرا بر انتخاب نوع درمان اثر دارد. در دیابت نوع ۱ سلول‌های ایمنی سلول‌های بتای تولیدکننده انسولین را در پانکراس (لوزالمعده) تخریب می‌کنند. درنتیجه این بیماران برای کنترل قند خون به تزریق انسولین نیاز دارند. در دیابت نوع ۲ انسولین تولید می‌شود، اما به علت مقاومت به انسولین بدن قادر به استفاده بهینه از این هورمون نیست. بنابراین برای شروع درمان بیماری رژیم درمانی و استفاده از قرص توصیه می‌شود.
دیابت نوع ۱ به طور معمول به عنوان یک بیماری دوران کودکی و نوجوانی به شمار می‌رود. زیرا بیشتر موارد ابتلا به آن قبل از ۲۰ سالگی رخ می‌دهد. در کتاب‌های مرجع پزشکی نیز بیان شده دیابت نوع ۱ یک بیماری دوران کودکی است. اما نتایج این مطالعه نشان می‌دهد این نوع دیابت در سراسر طول زندگی شایع است.
محققان توصیه می‌کنند بیماران بزرگسال که به درمان با دوزهای بالای قرص‌های ضددیابت پاسخ نمی‌دهند از نظر ابتلا به دیابت نوع ۱ بررسی شوند. این نکته به خصوص زمانی حائز اهمیت است که بیمار لاغر باشد.
منبع:
Nicholas J Thomas et al. The Lancet Diabetes & Endocrinology 2017.
