مرگ و میر ناشی از کشیدن سیگار از مجموع مرگهایی که سالانه بر اثر تصادفات رانندگی، قتل، ایدز، خودکشی و آتشسوزی رخ میدهد، بیشتر است. آمارهای سازمان جهانی بهداشت (WHO) در مورد عوارض سیگار نشان میدهد که در جهان در هر ۸ ثانیه یک نفر به علت استعمال سیگار جان خود را از دست میدهد.
هر چقدر در سن پایینتری کشیدن سیگار را شروع کنید و تعداد سیگار مورد استفادهتان بیشتر باشد عوارض سیگار شدیدتر بوده و احتمال مرگ ناشی از استعمال دخانیات در شما افزایش مییابد.
در افرادی که از دوران نوجوانی به کشیدن سیگار روی میآورند و حداقل ۲۰ سال مصرف آن را ادامه میدهند طول عمر حدود ۲۰ سال کاهش پیدا میکند.
عوارض سیگار برای سلامتی:
شاید شما هم از آن دسته افرادی هستید که فکر میکنید سیگار کشیدن فقط خطر ابتلا به سرطان و بیماریهای ریوی را افزایش میدهد. اما امروزه مشخص شده که عوارض سیگار محدود به این ۲ بیماری نمیشود. نتایج تحقیقات مختلف نشان دهنده ارتباط سیگار و بیماری قلبی – عروقی (CVD) است.
یکی از ترکیبات مضر سیگار نیکوتین است. این ترکیب تاثیر قابل توجهی بر روی عروق خونی دارد. نیکوتین میزان ضربان قلب و فشارخون را افزایش داده و سبب تنگ شدن عروق میشود.
وقتی عروق خونی تنگ میشوند خون در آنها به سختی جریان یافته و کار قلب افزایش پیدا میکند. این امر نشان دهنده علت ارتباط بین سیگار و بیماری قلبی است.
سیگار کشیدن احتمال چسبیدن پلاکتهای خون به یکدیگر و تشکیل لخته خون را بالا میبرد. وجود لخته خون در شریانها سبب میشود اکسیژن و مواد مغذی کمتری در اختیار بافتی قرار گیرد که باید خون را دریافت میکرده است. این امر سبب از بین رفتن سلولهای بافت میشود.
سیگار به جدار عروق خونی آسیب زده و زمینه را برای بروز آترواسکلروز یا تصلب شرایین فراهم میکند. حتی اگر روزانه ۱ تا ۳ نخ سیگار بکشید احتمال ابتلا به آترواسکلروز و سکته در شما افزایش پیدا میکند.
شواهد علمی نشان میدهد که مصرف دخانیات با افزایش فشارخون، افزایش قند خون و کاهش کلسترول خوب (HDL) در ارتباط است.
مضرات استعمال سیگار فقط به خود فرد سیگاری محدود نمیشود. سیگار کشیدن در محیطهای بسته سلامت افراد غیرسیگاری حاضر در آن محل را نیز تهدید میکند. مواجهه با دود دست دوم یا دود ناشی از سیگار کشیدن دیگران احتمال ابتلا به سرطان، بیماریهای ریوی و بیماری قلبی – عروقی را افزایش میدهد.
ارتباط سیگار و بیماری قلبی در زنان:
در طی حمله قلبی عملکرد طبیعی قلب مختل میشود. علت این امر آن است که به علت وجود لخته خون خونرسانی به عضله قلب کاهش مییابد. به طور کلی، احتمال بروز حمله قلبی در مردان در مقایسه با زنان بیشتر است. اما در زنان خطر بروز این مشکل بعد از یائسگی افزایش مییابد.
نتایج تحقیقات جدید پژوهشگران در دانشگاه آکسفورد نشان میدهد برخی از عواملی که خطر بروز حمله قلبی را افزایش میدهند بر روی زنان تاثیر بیشتری دارند. در این پژوهش که به تازگی در مجله The BMJ منتشر شده مشخص شد که استعمال دخانیات، دیابت و فشارخون بالا زنان را در مقایسه با مردان بیشتر مستعد ابتلا به حمله قلبی میکنند.
در گذشته مطالعهای با هدف بررسی ارتباط سیگار و بیماری قلبی – عروقی بر روی ساکنین آمریکای شمالی، اروپا، استرالیا و ژاپن انجام شده بود. نتایج این تحقیق نشان میداد هر چقدر میزان استعمال سیگار بیشتر باشد احتمال اختلال در ریتم قلب، سکته مغزی و مرگ زود هنگام نیز بالاتر خواهد بود.
نوجوانان نیز در برابر عوارض سیگار مصون نیستند. حتی در نوجوانانی که گاهی اوقات سیگار میکشند از سن ۱۷ سالگی شریانها شروع به سخت شدن میکنند. به عبارت دیگر، عروق خونی آنها آسیب دیده و احتمال ابتلا به بیماری قلبی و سکته مغزی در آنها افزایش پیدا میکند.
در این مطالعه جدید اطلاعات مربوط به حدود ۴۷۲ هزار نفر بررسی شد. ۵۹ درصد شرکت کنندگان در این مطالعه را زنان تشکیل میدادند. سن این افراد ۴۰ تا ۶۹ سال بود و سابقه ابتلا به بیماری قلبی – عروقی در گذشته را نداشتند.
نتایج به دست آمده نشان داد سیگار، دیابت، پرفشاری خون و اضافه وزن (نمایه توده بدنی یا BMI بالاتر از ۲۵) هم زنان و هم مردان را در معرض ابتلا به حمله قلبی قرار میدهد. قند خون بالا در مبتلایان به دیابت سبب آسیب عروق خونی میشود.
در مردانی که روزانه حداقل ۲۰ عدد سیگار میکشیدند در مقایسه با مردان غیرسیگاری احتمال بروز این بیماری ۲ برابر بیشتر بود. اما در زنان سیگاری در مقایسه با زنان غیرسیگاری این احتمال ۳ برابر بیشتر بود. در زنان در مقایسه با مردان پرفشاری خون و یا دیابت تاثیر بیشتری در افزایش خطر ابتلا به این بیماری داشت.
نتایج مطالعه فوق نشان میدهد که در زنان مبتلا به پرفشاری خون و یا دیابت باید از طریق دارو درمانی، رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی روزانه فشارخون و قند خون کنترل شود. همچنین باید به زنان سیگاری کمک شود تا بتوانند سیگار را ترک کنند.
منبع:
Elizabeth R C Millett et al. The BMJ ۲۰۱۸.