کولین اولین بار در سال ۱۹۹۸ میلادی به عنوان یک ماده مغذی ضروری برای بدن معرفی شد. از آنجا که این ماده مغذی محلول در آب است و عملکردی مشابه ویتامین های گروه B دارد جزء ویتامین های این گروه طبقه بندی می شود.
وظایف کولین در بدن متنوع است. کولین در ساختمان غشای سلولی یافت می شود. تولید استیل کولین نیز نیازمند کولین است. استیل کولین به عنوان یک انتقال دهنده عصبی دستورات مغز را از اعصاب به عضلات بدن منتقل می کند.
این ماده مغذی در رشد و تکامل اولیه مغز و حفظ ساختمان سلولی نقش دارد. بدن انسان می تواند مقداری کولین تولید کند. اما مابقی نیاز انسان به این ماده مغذی از طریق رژیم غذایی تامین می شود.
پژوهش های انجام شده بر روی حیوانات آزمایشگاهی نشان می دهد که کمبود کولین در رژیم غذایی مادر باردار برای جنین مضر بوده و می تواند سبب نارسایی قلبی و اختلال در سیستم عصبی شود. در برخی مطالعات نیز مشاهده شده اگر مادر به کمبود کولین مبتلا باشد احتمال ابتلای فرزند وی به اسکیزوفرنی و ضایعات مغزی بیشتر است.
کدام مواد غذایی حاوی کولین هستند؟
کولین در گوشت، ماهی، تخم مرغ و لبنیات یافت می شود. سایر منابع این ماده مغذی عبارتند از: لوبیای سویا، کلم، مغزهای خوراکی و غلات کامل. از آنجاکه بدن فقط ۱۰ تا ۲۰ درصد کولین مورد نیاز خود را در کبد می سازد، مابقی نیاز بدن به این ماده مغذی باید از طریق مصرف مواد غذایی تامین شود.
میزان کولین مورد نیاز بدن برای مردان و زنان بالای ۱۹ سال به ترتیب ۵۵۰ و ۴۲۵ میلی گرم در روز است. زنان باردار به ۴۵۰ میلی گرم کولین در روز و زنان شیرده به ۵۵۰ میلی گرم کولین در روز نیاز دارند.
کولین نباید بیش از ۳۵۰۰ میلی گرم در روز دریافت شود. دریافت بیش از حد این ماده مغذی با عوارضی مانند افت فشارخون، تعریق، استشمام بوی ماهی از بدن، اسهال، تهوع و استفراغ همراه است.
دریافت بیش از حد کولین از طریق مصرف مواد غذایی حاوی این ماده مغذی بعید به نظر می رسد. اما مصرف خودسرانه و بیش از حد مکمل های حاوی کولین می تواند چنین اثری داشته باشد.
کولین و کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر:
بر اساس مطالعات گذشته مشخص شده که کمبود کولین با اختلال در رشد جنین مرتبط است. نتایج یک مطالعه جدید نیز نشان می دهد اگر رژیم غذایی مادر در دوران بارداری غنی از کولین باشد خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در نسل های بعدی کاهش می یابد.
به هر نوع کاهش توانایی های ذهنی که سبب اختلال در زندگی روزمره شود زوال عقل (دمانس) گویند. بیماری آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل است. به طوری که حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد موارد ابتلا به زوال عقل را شامل می شود.
در مبتلایان به آلزایمر تخریب سلول های مغزی سبب کاهش حافظه و اختلال در عملکردهای ذهنی می شود. در این بیماری توانایی فکر کردن، به یاد آوردن مطالب، تصمیم گیری و مراقبت از خود کاهش می یابد. همچنین خلق و خوی بیمار تغییر می کند.
از هر ۳ سالمند یک نفر به علت ابتلا به بیماری آلزایمر جان خود را از دست می دهد. شواهد نشان می دهد اگر فرد بعد از ۸۰ سالگی به آلزایمر مبتلا شود فاصله میان تشخیص بیماری تا مرگ حدوداً ۳ یا ۴ سال است. اما اگر ابتلا به بیماری آلزایمر در سنین پایین تر رخ دهد معمولاً این فاصله به حدود ۱۰ سال افزایش می یابد.
درمان های موجود نمی توانند این بیماری را به طور کامل درمان کنند، بلکه فقط سرعت پیشرفت بیماری را کاهش می دهند. به همین علت پیشگیری از آلزایمر و همچنین تشخیص آن در مراحل ابتدایی بسیار حائز اهمیت است.
طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO) حدود ۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان به زوال عقل مبتلا هستند. از این تعداد ۶۰ تا ۷۰ درصد آلزایمر دارند. تخمین زده می شود که این تعداد تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۳ برابر افزایش یابد.
افزایش سن مهم ترین عاملی است که خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می دهد. اما سایر عوامل مانند ژنتیک و سبک زندگی نیز در بروز این بیماری موثر هستند. از عوامل مرتبط با سبک زندگی می توان به رژیم غذایی اشاره کرد. شواهد موجود نشان می دهد که تاثیر رژیم غذایی می تواند برای نسل ها ادامه پیدا کند.
هنگامی که میزان اسید آمینه هموسیستئین در مغز بالا است، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر 2 برابر بیشتر می شود. هموسیستئین سبب تخریب بافت مغز شده و احتمال ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهد. کولین هموسیستئین را به یک ماده مفید به نام متیونین تبدیل می کند.
در بیماری آلزایمر فعالیت سلول های میکروگلیا افزایش یافته و سبب التهاب و مرگ سلول های مغزی می شود. کولین فعالیت این سلول ها را نیز کاهش می دهد.
منبع:
Ramon Velazquez et al. Molecular Psychiatry 2019.
