میگو یکی از رایج ترین غذاهای دریایی است. برخی از مواد مغذی موجود در میگو، از جمله ید، در بسیاری از مواد غذایی یافت نمی شوند. از سوی دیگر، برخی از افراد معتقدند که میگو به علت داشتن کلسترول یک غذای ناسالم است. در این مقاله ما شواهد علمی موجود در مورد خواص میگو را بررسی خواهیم کرد.
خواص میگو: ارزش غذایی میگو
هر ۸۵ گرم میگو حدود ۸۴ کیلوکالری انرژی دارد. حدود ۹۰ درصد کالری موجود در میگو از پروتئین و مابقی از چربی تامین می گردد. این ماده غذایی فاقد کربوهیدرات است.
میگو حاوی ۲۰ نوع ویتامین و ماده معدنی مختلف است. هر ۸۵ گرم میگو حدود ۵۰ درصد نیاز بدن به سلنیوم را تامین می کند. سلنیوم التهاب بدن را کاهش داده و به حفظ سلامت قلب کمک می کند.
۸۵ گرم میگو ۱۸ گرم پروتئین داشته و ۲۱ درصد نیاز بدن به ویتامین B12، ۱۵ درصد نیاز به آهن، ۱۲ درصد نیاز به فسفر، ۹ درصد نیاز به روی و ۱۱ درصد نیاز به نیاسین (ویتامین B3) را تامین می کند.
میگو یکی از بهترین منابع غذایی ید است. این ماده معدنی برای عملکرد تیروئید و سلامت مغز ضروری است. میگو منبع خوب اسید چرب امگا ۶، اسید چرب امگا ۳ و آستاکسانتین است. آستاکسانتین دارای خاصیت آنتی اکسیدانی بوده و برخی از خواص میگو به وجود این ماده مرتبط می باشد.
میگو غنی از کلسترول است.
۸۵ گرم میگو ۱۶۶ میلی گرم کلسترول دارد. میزان کلسترول موجود در میگو در مقایسه با سایر غذاهای دریایی بیشتر است.
بسیاری از مردم از میگو به علت داشتن کلسترول استفاده نمی کنند. این افراد معتقدند کلسترول مواد غذایی سبب افزایش کلسترول خون و در نتیجه افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی می شود. با این حال، تحقیقات جدید نشان می دهد که در اغلب افراد کلسترول رژیم غذایی تاثیر بسیاری کمی بر میزان کلسترول خون دارد. زیرا بیشتر کلسترول موجود در خون توسط کبد تولید می شود.
علاوه بر این، میگو حاوی چندین ماده مغذی است که می توانند به حفظ سلامتی کمک کنند، از جمله اسید چرب امگا ۳ و آستاکسانتین.
در مطالعه ای مشاهده شد مصرف روزانه ۳۰۰ گرم میگو میزان کلسترول خوب (HDL) را ۱۲ درصد و میزان تری گلیسیرید را ۱۳ درصد کاهش می دهد. افزایش HDL و کاهش تری گلیسیرید احتمال ابتلا به بیماری قلبی را کاهش می دهد.
در مطالعه دیگری که بر روی ۳۵۶ زن انجام شد مصرف منظم میگو با کاهش قابل توجه تری گلیسیرید و فشارخون همراه بود. محققان نشان دادند در افرادی که به طور منظم از میگو استفاده می کنند در مقایسه با کسانی که میگو نمی خورند احتمال ابتلا به بیماری قلبی بیشتر نیست.
نتایج تحقیقات فوق نشان می دهد که اگر برای پخت میگو از روغن زیاد استفاده نشود مصرف این ماده غذایی کلسترول خون و احتمال ابتلا به بیماری قلبی را افزایش نمی دهد.
خواص میگو: میگو غنی از آنتی اکسیدان است.
تحقیقات انجام شده در مورد خواص میگو نشان می دهد این ماده غذایی حاوی نوعی کاروتنوئید به نام آستاکسانتین است. آستاکسانتین ترکیب موجود در جلبکی است که توسط میگو مصرف می شود. به همین علت میگو منبع خوب آستاکسانتین به شمار می رود. این آنتی اکسیدان مسئول رنگ مایل به قرمز میگو است.
آستاکسانتین از آسیب رادیکال های آزاد جلوگیری کرده و التهاب را کاهش می دهد. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که آستاکسانتین به تقویت شریان ها کمک کرده و از بروز حمله قلبی پیشگیری می کند. این ترکیب به افزایش کلسترول خوب و حفظ سلامت قلب کمک می کند.
آستاکسانتین برای سلامت مغز مفید است. خاصیت ضد التهابی آستاکسانتین از آسیب سلول های مغزی، کاهش حافظه و ابتلا به بیماری آلزایمر پیشگیری می کند.
علیرغم وجود یافته های فوق باید تحقیقات بیشتری در مورد خواص آستاکسانتین موجود در میگو بر روی انسان ها انجام شود.
آلرژی به میگو
میگو از جمله مواد غذایی است که ممکن است برخی از افراد نسبت به آن آلرژی داشته باشند. از سایر مواد غذایی آلرژی زا می توان به ماهی، بادام زمینی، گندم، شیر و سویا اشاره کرد.
ماده آلرژی زای موجود در میگو تروپومیوزین نام دارد که نوعی پروتئین است. سایر پروتئین های میگو که ممکن است در ایجاد آلرژی نسبت به این ماده غذایی نقش داشته باشند عبارتند از آرژنین کیناز و هموسیانین.
علائم آلرژی به میگو متغیر بوده و شامل سوزن سوزن شدن دهان، مشکلات گوارشی و واکنش های پوستی می شود. برخی از افراد که نسبت به میگو آلرژی دارند بعد از مصرف آن به واکنش آنافیلاکسی مبتلا می شوند. این واکنش خطرناک بوده و در صورت عدم درمان سبب تشنج و حتی مرگ می شود.
اگر شما نسبت به میگو آلرژی دارید تنها راه برای جلوگیری از بروز واکنش های آلرژیک عدم مصرف این ماده غذایی است. در برخی موارد ممکن است حتی بخار حاصل از پخت میگو سبب بروز واکنش شود. بنابراین، باید از تماس غیرمستقیم با میگو نیز خودداری شود.
