ویتامین ‌های گروه ب، مفید برای مبتلایان به روان ‌پریشی

تحقیقات جدید نشان می‌ دهد ویتامین‌ های گروه ب (B) می‌ توانند به حفظ قدرت تمرکز در افرادی که به مراحل ابتدایی روان ‌پریشی مبتلا هستند، کمک کنند.

 افزایش اسید آمینه هموسیستئین در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با تشدید علائم بیماری مرتبط است. در مطالعات قبلی که بر روی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی انجام شده مشخص گردید افزایش دریافت ویتامین‌ های B12، B6 و اسید فولیک (ویتامین B9) سبب کاهش هموسیستئین و بهبود علائم بیماری می ‌شود.

به همین علت گروهی از محققان مطالعه‌ جدیدی را طراحی کردند تا تاثیر ویتامین های گروه ب را در بیماران مبتلا به مراحل ابتدایی روان‌ پریشی بررسی کنند. نتایج این مطالعه اخیراً در مجله Biological Psychiatry منتشر شده است.

 روان ‌پریشی یا سایکوز به حالتی گفته می‌ شود که تماس فرد با واقعیت قطع می ‌شود. به طوری که بیمار ممکن است به توهم و هذیان مبتلا شود. این بیماری یک اختلال روانی جدی بوده و با علائمی مانند توهم، هذیان، اضطراب، افسردگی، گوشه گیری، شکاک بودن و … مشخص می شود.

در این مطالعه ۱۰۰ نفر شرکت کردند. سپس به مدت ۱۲ هفته به گروهی از شرکت کنندگان مکمل ویتامین‌ B و به گروه دیگر دارونما داده شد. در این مدت میزان هموسیستئین، علائم و عملکرد افراد از نظر حافظه، توجه، گفتار و توانایی یادگیری ارزیابی شد.

نتایج نشان داد افرادی که مکمل دریافت کرده بودند از نظر تمرکز و توجه در وضعیت بهتری بسر می ‌بردند. یافته ‌های مذکور نشان می ‌دهد که ویتامین ‌های گروه ب از سلول‌ های عصبی محافظت کرده و می ‌توانند از کاهش قدرت تمرکز بیمار پیشگیری نمایند.

ویتامین های گروه ب به شکل های مختلف در مواد غذایی یافت می شوند. ویتامین B1 (تیامین) در غلات کامل، لوبیاها، گوشت و مغزهای خوراکی وجود دارد. این ویتامین به آزادسازی انرژی موجود در مواد غذایی کمک می کند. زنان و مردان باید روزانه به ترتیب ۱/۱ و ۱/۲ میلی گرم تیامین دریافت کنند. میزان نیاز به این ویتامین در دوران بارداری افزایش می یابد.

ویتامین B2 (ریبوفلاوین) در سبزیجات، گوشت، لبنیات و مغزهای خوراکی وجود دارد. این ویتامین کربوهیدرات، چربی و پروتئین موجود در مواد غذایی را تجزیه کرده و از این طریق انرژی مورد نیاز بدن را تامین می کند. پوست، روده و سلول های خونی برای حفظ سلامت خود به ریبوفلاوین نیاز دارند. ریبوفلاوین سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند.

میزان نیاز بدن به این ویتامین در زنان و مردان به ترتیب ۱/۱ و ۱/۳ میلی گرم در روز است. این میزان برای زنان باردار ۱/۴ میلی گرم در روز و برای زنان شیرده ۱/۶ میلی گرم در روز می باشد.

ویتامین B3 (نیاسین) در حبوبات، مغزهای خوراکی، ماهی، گوشت و لبنیات یافت می شود. ویتامین B3 غذای مصرفی را به انرژی مورد نیاز بدن تبدیل می کند. این ویتامین در دوزهای بالا و تحت نظر پزشک برای درمان کلسترول بالا مورد استفاده قرار می گیرد. زنان و مردان بزرگسال باید هر روز به ترتیب ۱۴ و ۱۶ میلی گرم نیاسین دریافت نمایند.

ویتامین B5 (اسید پانتوتنیک) که در لبنیات، آووکادو، خانواده کلم، سیب زمینی و غلات کامل وجود دارد در تولید هورمون ها و رشد موثر است. بزرگسالان باید روزانه ۵ میلی گرم اسید پانتوتنیک دریافت کنند.

ویتامین B6 (پیریدوکسین) در تعداد زیادی از واکنش های آنزیمی بدن و ساخت گلبول های قرمز خون نقش دارد. این ویتامین می تواند احتمال ابتلا به بیماری قلبی را کاهش دهد. از غذاهای حاوی ویتامین B6 می توان به برنج قهوه ای، پنیر، مرغ، بوقلمون، شیر، میگو، اسفناج و لوبیاها اشاره کرد. میزان نیاز بدن به ویتامین B6 در افراد بزرگسال زیر ۵۰ سال ۱/۳ میلی گرم در روز است.

ویتامین B9 (اسید فولیک) در سبزیجات برگ دار و سبز تیره، لوبیاها، پرتقال و مغزهای خوراکی وجود دارد. کودکان برای رشد خود به این ویتامین نیاز دارند. در افراد باردار نیز دریافت کافی اسید فولیک از نقص لوله عصبی در جنین پیشگیری می کند. میزان نیاز به این ویتامین روزانه ۴۰۰ میلی گرم است. زنان باردار و شیرده باید روزانه به ترتیب ۶۰۰ و ۵۰۰ میلی گرم اسید فولیک دریافت کنند.

نتایج برخی تحقیقات نشان می دهد که غنی کردن غلات با اسید فولیک می تواند به رشد جنین کمک کرده و از بروز روان پریشی جلوگیری کند.

ویتامین B12 فقط در غذاهای حیوانی (ماهی، گوشت و لبنیات) یافت می شود. به همین دلیل گیاهخواران در معرض کمبود این ویتامین قرار دارند. ویتامین B12 به ساخت سلول های خونی و حفظ سلامت سلول های عصبی کمک می کند. کمبود این ویتامین سبب کم خونی، ضعف، خستگی، کاهش اشتها، افسردگی و دمانس (زوال عقل) می شود.

افراد بالغ باید روزانه ۲/۴ میکروگرم ویتامین B12 دریافت کنند. زنان باردار و شیرده به ۲/۶ تا ۲/۸ میکروگرم در روز ویتامین B12 نیاز دارند.

منبع:

Kelly Allott et al. Biological Psychiatry 2019.