مطالعات مختلف نشان می‌دهند که دیابت خطر ابتلا به اختلالات شناختی را افزایش داده و با خطر ابتلا به دمانس (زوال عقل) مرتبط است. از طرف دیگر، اختلال و کیفیت ضعیف خواب که در بیماران مبتلا به دیابت شایع است، میزان این خطر را افزایش می‌دهد. نتایج یک پژوهش جدید نشان می‌دهد در افراد مبتلا به قند خون بالا که بهره‌وری یا راندمان خواب پایین‌تر است عملکرد شناختی ضعیف‌تر می‌باشد. منظور از راندمان در اینجا این است که چه میزان از زمانی که فرد در بستر است صرف خوابیدن می‌شود.
در مطالعه مذکور ارتباط بین خواب و عملکرد شناختی در بیمارانی که قند خونشان بالا بود، بررسی گردید. ۱۶۲ نفر در این مطالعه شرکت کردند.۸۱ نفر به دیابت نوع ۲ و ۸۱ نفر به پیش دیابت مبتلا بودند. میانگین سن شرکت کنندگان ۵۴/۸ سال بود. میزان خواب و کیفیت آن برای هر شرکت کننده مشخص شد. عملکرد شناختی نیز به کمک یک پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت. ابتلای افراد شرکت کننده به آپنه انسدادی خواب (OSA) نیز مشخص شد. OSA اختلالی است که طی آن به علت مسدود شدن راه‌های هوایی و توقف موقتی تنفس خواب مختل می‌گردد.
نتایج به دست آمده نشان داد میانگین مدت زمان خواب شرکت کنندگان در هر شب ۶ ساعت بود. همچنین مشخص شد که ۸۲/۷ درصد زمانی که افراد در بستر به سر می‌برند صرف خوابیدن می‌شود. مدت زمان خواب و شدت OSA با عملکرد شناختی ارتباطی نداشت. اما راندمان بهتر خواب با عملکرد شناختی بهتر در افراد مبتلا به دیابت و پیش دیابت مرتبط بود. همچنین مشاهده شد که دیابت با کاهش عملکرد شناختی در ارتباط است.
به گفته محققان در مطالعات آینده باید این نکته بررسی شود که آیا کمک به این بیماران در جهت برخورداری از خواب بهتر می‌تواند عملکرد شناختی را بهبود بخشد یا خیر.
منبع:
Sunee Saetung et al. Acta Diabetologica 2018.
