به طور سنتی تحقیقات بر روی تاثیر غذاها بر سلامت انسان بر روی مواد مغذی منفرد مانند پروتئین، چربی، کربوهیدرات و … انجام می‌شود. تحقیقات جدیدتر نشان می‌دهند که تاثیر غذاها بر روی سلامتی نمی‌تواند بر این اساس تعیین شود. بلکه هر ماده غذایی باید به صورت کلی و همراه با سایر غذاهایی که همزمان مصرف می شوند، بررسی شود. زیرا وقتی ما غذا می‌خوریم مواد مغذی را به طور منفرد دریافت نمی‌کنیم. بلکه ما کل ماده غذایی را به تنهایی یا همراه با مواد غذایی دیگر می‌خوریم.
ترکیب ماده غذایی می‌تواند سبب تغییر خصوصیات مواد مغذی درون آن شود. برای مثال، لبنیات مانند پنیر برخلاف آنچه بر اساس میزان چربی‌های اشباع آن انتظار داریم، اثر کمتری بر روی کلسترول خون دارد. مثال دیگر بادام است که حاوی چربی زیادی است اما نسبت به آنچه مورد انتظار است در هنگام هضم چربی کمتری آزاد می‌کند. بنابراین اثر غذاها بر سلامتی احتمالاً از ارتباط بین مواد مغذی درون آن‌ها ناشی می‌شود. این بدان معناست که برخلاف باور عمومی ممکن است برخی غذاها برای سلامتی بهتر یا بدتر باشند.
براین اساس پژوهش‌ها نشان می‌دهد که اثر ماست و پنیر بر روی سلامت استخوان، وزن بدن و خطر بروز بیماری قلبی- عروقی برخلاف آنچه بر اساس میزان کلسیم و چربی اشباع آن‌ها انتظار داریم، متفاوت است. برخلاف توصیه‌های فعلی که مصرف پنیر پرچرب را منع می‌کنند، تحقیقات اخیر نشان‌دهنده تاثیر پنیر در پیشگیری از دیابت نوع ۲، بیماری قلبی- عروقی و سرطان است. این اثرات مفید از برهمکنش باکتری های مفید، مواد معدنی و مواد فعال زیستی در پنیر ناشی می‌شود.
منبع:
Tanja Kongerslev Thorning et al. The American Journal of Clinical Nutrition 2017
