تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تمایل کودکان به مصرف تنقلات خاص به عنوان میان وعده با ژنتیک مرتبط است. در این مطالعه ارتباط عوامل ژنتیکی در گیرنده‌های حس چشایی با تمایل کودکان پیش دبستانی به مصرف خوراکی‌های شیرین و چرب و عدم علاقه به مصرف سبزیجات برگدار سبز رنگ بررسی شد. نتایج نشان داد حدود ۸۰ درصد کودکان شرکت‌کننده در این مطالعه دارای نوعی زمینه ژنتیکی هستند که آن‌ها مستعد مصرف میان وعده‌های ناسالم می‌کند.
بررسی ارتباط ژنتیک با رفتاری که کودکان در هنگام انتخاب میان وعده انجام می‌دهند در درک عوامل موثر در افزایش شیوع چاقی در این گروه سنی موثر است. همچنین نتایج این مطالعه به والدین کمک می‌کند که بدانند فرزند آن‌ها چگونه طعم غذاها را درک می‌کند. درنتیجه بتوانند رژیم غذایی کودک را برای داشتن انتخاب‌های غذایی بهتر تنظیم کنند.
در مطالعه مذکور محققان دریافتند کودکانی که دارای ژن مرتبط با تمایل به طعم شیرین بودند به مصرف تنقلاتی علاقه داشتند که بیشتر کالری آن‌ها از قند تشکیل می‌شد. این کودکان معمولاً این تنقلات را در هنگام عصر دریافت می‌کردند. زیرا احتمالاً در این ساعت از روز در منزل بوده و به غذاهای شیرین دسترسی بیشتری دارند. کودکانی که دارای ژن مرتبط با طعم چربی بودند بیشتر تمایل به مصرف میان وعده‌های پرکالری داشتند. احتمالاً افراد دارای این ژن طعم چربی را کمتر احساس می‌کنند، بنابراین بدون حس کردن چربی مقدار زیادی غذای پرچرب مصرف می‌کنند. کودکان دارای ژن مرتبط با عدم تمایل به مصرف سبزیجات نیز بیشتر میان وعده‌های پرکالری مصرف می‌کردند.
اگر محققان بتوانند ارتباط بین ژنتیک و حس چشایی را اثبات کنند، می‌توان با استفاده از آزمایشاتی به والدین در تعیین زمینه ژنتیکی فرزندشان کمک کرد. به عنوان مثال، اگر والدین بدانند فرزندشان با توجه به ژنتیک خود تمایل بیشتری به مصرف غذاهای شیرین دارد می‌توانند دسترسی وی را به این نوع مواد غذایی در منزل محدود کنند.
منبع:
Elie Chamoun et al. Nutrients 2018.
