چربی احشایی در حفره شکم ذخیره شده و معمولاً به عنوان چربی فعال شناخته می‌شود. زیرا بر عملکرد هورمون‌های بدن اثر می‌گذارد. بنابراین افزایش بیش از حد این نوع چربی می‌تواند پیامدهای مخربی را به دنبال داشته باشد.
چربی احشایی ۱۰ درصد کل چربی بدن فرد را تشکیل می‌دهد. دقیق‌‌ترین روش برای تعیین میزان این نوع چربی سی‌تی اسکن و MRI است. از آنجاکه این روش‌ها گران و وقت‌گیر هستند، می‌توان با سوالاتی که در مورد رژیم غذایی و سبک زندگی از فرد پرسیده می‌شود میزان چربی را تخمین زد.
افزایش میزان چربی احشایی خطر ابتلا به حمله قلبی، بیماری قلبی، دیابت نوع ۲، پرفشاری خون، سرطان سینه، سرطان روده بزرگ و بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد.
۳ عامل موثر بر میزان چربی احشایی بدن
۱- ورزش
ورزش در کاهش چربی احشایی مفید است. توصیه می‌شود ورزش به صورت هوازی که ضربان قلب را افزایش می‌دهد (مانند دویدن، دوچرخه‌سواری و شنا) و تمرینات قدرتی (مانند بلند کردن وزنه) که سبب افزایش حجم عضلات می‌شوند، انجام شود. حداقل ۳۰ دقیقه ورزش در روز به کاهش چربی بدن کمک خواهد کرد.
۲- استرس
وقتی فرد تحت استرس قرار دارد بدن هورمونی به نام کورتیزول ترشح می‌کند. این هورمون سبب افزایش میزان چربی احشایی می‌شود. بنابراین به افراد دارای سطوح بالای این نوع چربی در بدن توصیه می‌شود میزان استرس خود را کاهش دهند. در این راستا مدیتیشن، تنفس عمیق و سایر تکنیک‌های مدیریت استرس می‌توانند مفید باشند.
۳- رژیم غذایی
رژیم غذایی سالم که در آن میزان قند و غذاهای پرچرب محدود شده باشد می‌تواند به کاهش وزن و کاهش چربی احشایی بدن کمک نماید. رژیم غذایی سالم باید شامل انواع گوشت کم چرب، میوه و سبزی، کربوهیدرات‌های پیچیده مانند حبوبات و غلات کامل باشد. همچنین توصیه می‌شود برای پخت غذاها از روش آبپز کردن، بخارپز کردن، کبابی و گریل کردن استفاده شده و از سرخ کردن پرهیز شود.
