نمایه توده بدنی (BMI) بالاتر از ۲۵ اضافه وزن و بالاتر از ۳۰ چاقی در نظر گرفته می‌شود. اضافه وزن و چاقی خطر بیماری‌های قلبی – عروقی، دیابت، مشکلات کبدی و برخی از انواع سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. با این حال، نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد حتی در کسانی که چاق نیستند ابتلا به چاقی شکمی برای سلامتی مضر است. به طوریکه در این افراد در مقایسه با کسانی که BMI بالا داشته ولی چاقی شکمی ندارند شانس ابتلا به مشکلات قلبی بیشتر است. نتایج این مطالعه با بررسی ۱۷۰۰ نفر که حداقل ۴۵ سال سن داشتند، به دست آمده است. نتایج این مطالعه نشان داد در کسانی که BMI طبیعی داشتند، اما میزان چربی در ناحیه شکم آن‌ها زیاد بود نسبت به کسانی که به چاقی شکمی مبتلا نبودند احتمال حمله قلبی و یا مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی تقریباً ۲ برابر بیشتر بود.
معمولاً شکم اولین قسمت بدن برای تجمع چربی است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت در افراد مبتلا به اضافه وزن که چاقی شکمی ندارند میزان عضلات بدن بیشتر است. بیشتر بودن توده عضلانی در بدن برای سلامتی مفید است. عضلات به کاهش میزان چربی و قند در خون کمک می‌کنند.
اگر به چاقی شکمی مبتلا باشید هدف اولیه شما باید کاهش دور کمر باشد، نه کاهش وزن. ورزش کردن، کاهش زمان نشستن و بی‌تحرکی، افزایش توده عضلانی بدن به کمک تمرینات قدرتی و کاهش مصرف کربوهیدرات‌های تصفیه شده که در مواد غذایی و نوشیدنی‌های شیرین یافت می‌شود، به کاهش چربی‌های ناحیه شکم کمک می‌کند.
از سوی دیگر، به پزشکان توصیه می‌شود که تصور نکنند افراد با BMI طبیعی در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی قرار ندارند. بلکه برای آن که افراد در معرض خطر بیماری‌های قلبی را شناسایی کنند بهتر است دور کمر آن‌ها را نیز اندازه‌گیری نمایند.
منبع:
Presented at a European Society of Cardiology meeting, in Ljubljana, Slovenia. 2018.
