بیماری پارکینسون به علت مرگ نورون‌ها (سلول‌های عصبی) در بخشی از مغز که مسئول حرکت است ایجاد می‌شود. وضعیت این بیماری به مرور زمان وخیم‌تر می‌شود.
سلول‌ها یک ماده شیمیایی به نام دوپامین تولید میکنند که در کنترل حرکات نقش دارد. با پیشرفت بیماری پارکینسون راه رفتن، هماهنگی و تعادل دشوار می‌شود. سایر علائم این بیماری عبارتند از: اختلال خواب، مشکلات حافظه، خستگی و افسردگی. اعتقاد کلی محققان بر این است که عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز این بیماری نقش دارند.
همه سلول‌های ما حاوی صدها میتوکندری هستند. میتوکندری مواد غذایی را به انرژی تبدیل کرده و در اختیار سلول قرار می‌دهد. سلول‌های عصبی نسبت به سایر سلول‌ها به انرژی بیشتری نیاز دارند. بنابراین بسیار به میتوکندری وابسته هستند. اختلال در عملکرد میتوکندری یکی از ویژگی‌های معمول بیماری‌هایی مانند آلزایمر، پارکینسون، آمیوتروفیک لترال اسکلروزیس و بیماری هانتینگتون است. در بیماری پارکینسون سلول‌های تولید کننده دوپامین حاوی میتوکندری آسیب دیده هستند.
نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ویتامین B3 می‌تواند از مرگ سلول‌های عصبی که در بیماری پارکینسون رخ می‌دهد، جلوگیری نماید. در این مطالعه یک نوع ویتامین B3 که نیکوتینامید ریبوزید نامیده می‌شود با تقویت میتوکندری که مرکز تولید انرژی است سلول‌های عصبی را حفظ نمود. به گفته محققان اگر با انجام مطالعات بیشتر نتایج مذکور تائید شود می‌توان به پیدایش درمان جدید برای این بیماری امیدوار شد. شواهد حاصل از مطالعات گذشته نشان داده‌اند که این ویتامین در افراد سالم عوارضی ایجاد نمی‌کند.
منبع:
David C. Schöndorf et al. Cell Reports 2018; Volume 23: Pages 2976- 2988.
