در سراسر جهان حدود ۴۷ میلیون نفر به زوال عقل یا دمانس مبتلا هستند. تخمین زده می‌شود که تا سال ۲۰۳۰ تعداد افراد مبتلا به ۷۵ میلیون نفر و تا سال ۲۰۵۰ به ۱۳۲ میلیون نفر برسد. زوال عقل یک بیماری مغزی غیرقابل برگشت است. در این بیماری به طور پیشرونده توانایی حافظه، فکر کردن و زندگی مستقل کاهش می‌یابد. آلزایمر ۶۵ درصد موارد ابتلا به زوال عقل را شامل می‌شود.
خطر ابتلا به زوال عقل با افزایش سن بیشتر می‌شود و به علت افزایش تعداد سالمندان در جهان تعداد مبتلایان به این بیماری نیز در حال افزایش است. به علت عدم وجود درمان برای این مشکل و نیز عدم وجود درمانی که قادر به آهسته کردن روند پیشرفت بیماری باشد، این بیماری تاثیر زیادی بر روی افراد، خانواده‌ها، اجتماع و سیستم‌های بهداشتی داشته و هزینه‌های مرتبط با آن بالا است.
بررسی‌های انجام شده بر روی بیش از یک میلیون نفر نشان می‌دهد که چاقی در دوران میانسالی و لاغر بودن در نزدیکی زمان شروع بیماری با زوال عقل مرتبط است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که چرا در افرادی که به زوال عقل مبتلا می‌شوند دو دهه قبل از شروع علائم بیماری نمایه توده بدنی (BMI) بالاتر از حد میانگین است، اما نزدیک به زمان شروع بیماری BMI نسبت به افراد سالم کمتر است.
نتایج این مطالعه نشان داد به ازای هر ۵ واحد افزایش BMI خطر ابتدا به زوال عقل ۱۶ تا ۳۳ درصد افزایش می‌یابد. همچنین میانگین BMI افرادی که به زوال عقل مبتلا شدند درست قبل از شروع بیماری نسبت به سایر افراد کمتر بود.
به گفته محققان داشتن BMI بالا سال‌ها قبل از ابتلا به زوال عقل خطر بروز بیماری را افزایش می‌دهد. از سوی دیگر، احتمالاً آسیب حافظه سبب می‌شود افراد کمتر مراقبت خود باشند. همچنین ممکن است به علت کاهش حس بویایی و تغییر در حس گرسنگی یا اختلال در متابولیسم اشتهای آن‌ها کاهش یابد. درنتیجه قبل از شروع بیماری وزن آن‌ها کاهش می‌یابد.
منبع:
Mika Kivimäki et al. Alzheimer’s & Dementia 2017.
