بیماری آلزایمر شایع‌ترین نوع دمانس (زوال عقل) است. این بیماری یک اختلال مغزی پیش‌رونده و غیرقابل برگشت است که منجر به کاهش مهارت‌های شناختی و حافظه شده و تغییرات قابل توجهی را در رفتار بیماران ایجاد می‌کند. به طوریکه به تدریج حافظه و قدرت تفکر فرد کاهش یافته و توانایی وی حتی برای انجام فعالیت‌های روزمره و عادی مختل می‌شود. به عبارت دیگر، با گذشت زمان بیماری بخش‌های بیشتری از مغز را درگیر می‌کند. در حال حاضر، درمان موثری برای این بیماری وجود ندارد. داروهای تجویزی نیز تنها علائم را کنترل کرده و سرعت پیشرفت بیماری را کاهش می‌دهند. پیر شدن خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهد. در گذشته مشخص شده که چاقی ایجاد شده بر اثر رژیم غذایی نادرست نیز با بروز این بیماری مرتبط است.
اخیراً گروهی از محققان کانادایی اثر دریافت یک رژیم غذایی چاق کننده را بر چگونگی استفاده بدن از قند، شاخص‌های التهابی و استرس سلولی بررسی کردند. تمامی فاکتورهای اندازه‌گیری شده طی دوران سالخوردگی در بروز بیماری آلزایمر نقش دارند. رژیم غذایی مورد استفاده در این مطالعه حاوی مقادیر زیاد چربی و قند بود.
نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که دریافت رژیم غذایی سرشار از چربی و قند با افزایش التهاب، مقاومت به انسولین و استرس سلولی در قسمت هیپوکامپ مغز مرتبط است. هیپوکامپ در بروز بیماری آلزایمر نقش دارد. همچنین مشخص شد که حتی اگر رژیم غذایی چاق کننده مصرف نشود، با بالا رفتن سن خطر ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد. بنابراین، می‌توان گفت که افزایش سن به تنهایی می‌تواند خطر بروز آلزایمر را افزایش دهد، اما چاقی اثر پیر شدن را بر عملکرد مغز تشدید می‌کند. به عبارت دیگر، افزایش سن و چاقی، هر دو، از عواملی هستند که افراد را در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار می‌دهند.
منبع:
Bradley J. Baranowski et al. Physiological Reports 2018; Volume 6.
