اختلال استرس پس از سانحه یا جراحت (PTSD) یک اختلال روانی جدی است که پس از تجربه یک حادثه تهدیدکننده زندگی رخ می‌دهد. با این حال، همه افرادی که یک حادثه را تجربه می‌کنند به این اختلال مبتلا نمی‌شوند. عوامل متعددی می‌توانند در بروز PTSD نقش داشته باشند که عبارتند از: شرایط زندگی، تجربیات دوران کودکی و ژنتیک. با این حال، عواملی که افراد را مستعد ابتلا به PTSD می‌کند به طور کامل شناسایی نشده‌اند.
در سال‌های اخیر، محققان به اهمیت باکتری‌های موجود در دستگاه گوارش انسان که میکروبیوم روده نامیده می‌شوند، پی برده‌اند. میکروبیوم در مبارزه با عفونت‌ها نقش دارد. همچنین این اعتقاد وجود دارد که میکروبیوم روده با تولید هورمون‌ها، انتقال دهنده‌های عصبی و مولکول‌های تنظیم کننده ایمنی بر مغز و عملکرد آن موثر است.
استرس و احساسات می‌توانند بر ترکیب باکتری‌های روده اثرگذار باشند. هورمون‌های استرس می‌توانند رشد باکتری را تحت تاثیر قرار دهند. این امر سبب ورود باکتری‌ها و سموم به داخل جریان خون و درنتیجه التهاب می‌شود. التهاب در اختلالات روانی مختلف نقش دارد. در این راستا محققان میکروبیوم روده را در افراد مبتلا به PTSD با افرادی که پس از سانحه این اختلال را تجربه نکرده‌اند، مقایسه کردند.
نتایج نشان داد در افرادی که PTSD را تجربه کرده‌اند میزان ۳ نوع باکتری در روده کمتر از سایرین است. این باکتری‌ها در تنظیم سیستم ایمنی نقش دارند. محققان افزایش سطوح التهاب و تغییر تنظیم ایمنی را در افراد مبتلا به PTSD گزارش کردند. تغییر در تنظیم سیستم ایمنی و افزایش التهاب بر مغز و عملکرد آن و نیز رفتار فرد موثر است.
میکروبیوم روده می‌تواند به آسانی با مداخله در رژیم غذایی و مصرف پره‌بیوتیک‌ها (مواد غذایی غیرقابل هضم)، پروبیوتیک‌ها (میکروارگانسیم‌های زنده و مفید) و سین‌بیوتیک‌ها (ترکیب پره‌بیوتیک و پروبیوتیک) تغییر کند.
منبع:
Sian M.J. Hemmings et al. Psychosomatic Medicine 2017; Volume 79: Page 936- 946.
