آلزایمر یک بیماری غیرقابل برگشت و پیش‌رونده عصبی است که با کاهش حافظه و اختلال عملکرد شناختی مشخص می‌شود. در افراد مبتلا به این بیماری به تدریج قدرت تفکر و حافظه از بین رفته و توانایی فرد حتی برای انجام کارهای ساده کاهش می‌یابد. برخی مطالعات به بررسی علائم اولیه بیماری آلزایمر و انواع دیگر دمانس (زوال عقل)، قبل از اینکه علائمی چون کاهش حافظه بروز کند، پرداخته‌اند. آگاهی در مورد علائم اولیه بیماری این امکان را فراهم می‌سازد که با عوامل خطر مرتبط با آلزایمر مقابله شود. زیرا این بیماری درمانی نداشته و درمان‌های رایج تنها قادر به کنترل علائم هستند.
تجمع بیش از حد بتا- آمیلوئید در مغز با بیماری آلزایمر در ارتباط است. نتایج تحقیقات قبلی نشان داده که خواب کافی در طی شب سبب زدودن بتا- آمیلوئید از بافت مغز می‌شود. این امر نشان می‌دهد که اختلال خواب که سبب بروز خستگی در طی روز می‌شود می‌تواند اثرات متضادی داشته و به ساخت و افزایش بتا- آمیلوئید منجر شود. نتایج مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شده نیز نشان می‌دهد که خواب آلودگی شدید در طول روز خطر بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد. خواب آلودگی در طول روز یکی از علائم رایج سالخوردگی بوده و شدید بودن آن برای سلامتی مضر است. تحقیقات نشان داده در افراد سالمند خواب آلودگی شدید در طی روز با افزایش خطر اختلال شناختی مرتبط است.
در این پژوهش اطلاعات ۲۸۳ نفر با حداقل ۷۰ سال سن بررسی شد. دو بار طی سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۶ اسکن مغزی از این افراد گرفته شد. ۶۳ نفر از شرکت‌کنندگان خواب آلودگی شدید در طول روز را گزارش کردند. خواب آلودگی با افزایش میزان بتا- آمیلوئید در مغز همراه بود. این یافته نشان می‌دهد که خواب آلودگی در طول روز عامل خطری برای کاهش توانایی شناختی و بروز زوال عقل محسوب می‌شود.
منبع:
Diego Z. Carvalho et al. AMA Neurology 2018.
