شواهد قوی نشان می‌دهد که ورزش هوازی، تمرینات قدرتی و ورزش درمانی اثرات مثبتی بر عملکرد بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن دارد. اخیراً در مطالعه‌ای اثرات ورزش درمانی بر روی بیش از ۲۰ بیماری مزمن شایع مانند استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، بیماری عروق کرونر قلب، نارسایی قلبی، دیابت نوع ۲، انواع سرطان و بیماری آلزایمر بررسی شده است.
نتایج این مطالعه نشان داد که ورزش اثرات مثبتی بر روی تقریباً ۸۵ درصد شاخص‌های مرتبط با ظرفیت عملکردی و عملکرد فیزیکی افراد دارد. این شاخص‌ها شامل آزمون ۶ دقیقه پیاده‌روی، آزمون تعادل برگ (Berg) و گزارش بیماران در مورد توانایی انجام عملکردهای روزانه بود.
همچنین مشخص شد که تمرینات ورزشی برای بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن بی‌خطر است. در این بیماران میزان عوارض جانبی گزارش شده به دنبال ورزش مشابه میزان گزارش شده در ورزشکاران و افراد غیر ورزشکار بود. با این حال، محققان معتقدند که میزان و نوع عوارض جانبی در این نوع مطالعات معمولاً به طور ضعیف گزارش می‌شوند. بنابراین به افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن توصیه می‌شود که قبل از شروع فعالیت ورزشی با پزشک خود در مورد نوع و میزان ورزش مشورت کنند. درست است که ورزش ممکن است قادر به درمان بیماری نباشد اما می‌تواند از ناتوانی ثانویه که بر اثر بیماری ایجاد می‌شود، جلوگیری کند.
منبع:
Pasanen T et al. British Journal of Sports Medicine 2017; Volume 51: Page 1459-1465
