ميزان ابتلا به گرمازدگي در مبتلايان به ديابت با ديگران هيچ تفاوتي ندارد، فقط كساني كه ديابتي هستند بايد در هواي گرم مراقب باشند و آب بيشتري بنوشند چون اگر دچار گرمازدگي شوند، عوارض آن برايشان شديدتر از افراد عادي خواهد بود؛ زيرا تعريق باعث مي‌شود آب بدن كم شود، قندخون بالا برود، خون غليظ شود و ممكن است لخته به وجود آيد و احتمال بروز خطرهايي مثل سكته قلبي- مغزي در آنها بيشتر است.
به همين دليل اگر بيمار مبتلا به ديابت احساس كرد در هواي گرم دچار بي‌حالي، تعريق زياد و گرمازدگي شده، بايد فورا به مكاني خنك برود و آب و مايعات بنوشد تا حرارت بدن كم شود. اگر گرمازدگي شديد باشد، بايد حتما وي را به بيمارستان رساند تا سرم به او وصل شود، چون آب بدنش را از دست داده و ممكن است دچار اختلال هوشياري شده باشد و چنانچه اقدام‌هاي لازم سريع انجام نشود، امكان بروز خطرهاي جدي وجود دارد.
