علایم کمبود ریبوفلاوین اغلب عبارت‌اند از گلو درد، قرمزی و التهاب غشاءهای مخاطی دهان و گلو، التهاب گوشهٔ لب، استوماتیت، گلوسیت (التهاب زبان)، درماتیت سبورئیک و کاهش میزان گلبول‌های قرمز خون.
کمبود ریبوفلاوین معمولاً با کمبود سایر ویتامین‌های محلول در آب همراه است.
مطالعات انجام‌شده درمورد شیوع سرطان مری در میان ترکمن‌های عراق نشان می‌دهند که کمبود مزمن ریبوفلاوین و تومورهای بدخیم در مری به هم ارتباط دارند.
هم‌چنین یکی از مطالعات انجام‌شده بر زنان باردار نشان داده است که احتمال ابتلا به پره‌اکلامپسی در زنان دارای کمبود ریبوفلاوین ۴٫۷برابر زنان سالم است.
پریسا دامغانیان – کارشناس ارشد تغذیه و رژیم درمانی
