[farzaneh negahban]

گاهی سیستم دفاعی بدن نمی تواند بین اجزاء خودی و بیگانه تفاوتی دهد. سلول های خودی را به اشتباه بیگانه فرض کرده و به آن ها حمله می کند. بدین ترتیب سلول های بدن خود را به عنوان آنتی ژن و بیگانه شناخته و بر ضد آن ها آنتی بادی می سازد. در اثر این حمله، التهاب و آماس ایجاد شده و اجزاء خودی بدن آسیب می بینند و به این ترتیب یک سری از بیماری ها ایجاد می شوند که ما به آن ها بیماری های خود ایمنی یا اتوایمیون می گوییم.
در ابتدای بیماری بعضی از سلول ها به کمک بدن می آیند و با خاموش کردن سیستم ایمنی سعی در کنترل بیماری دارند. از این جمله، سلول های تنظیمی نوع T هستند. تعداد و عملکرد این سلول ها توسط مکانیسم های بیولوژیک دیگر مانند عوامل نسخه برداری و متیلاسیون DNA کنترل می شود.
یکی از ترکیبات مفیدی که در چای سبز موجود است، اثری قوی در افزایش تعداد سلول های T دارد. این سلول ها نقش مهمی در فعالیت ایمنی بدن و سرکوب بیماری های خودایمنی دارند.
مطالعات دانشمندان بیان می کند که احتمالا این یکی از مکانیسم های مفید اثر بخشی چای سبز است. این مکانیسم توجه زیادی را به خود جلب کرده زیرا اثر قابل توجهی در کنترل عفونت، بهبود وضعیت سیستم ایمنی و جلوگیری از سرطان دارد.
بسیاری از خواص چای سبز مربوط به ماده ای به نام كاتچین است كه فعالیت آنتی اكسیدانی آن بسیار بالا بوده و نسبت به آنتی اكسیدان های معروفی چون ویتامین های C و E بسیار قوی تر عمل می كند. این ترکیب طبیعی گرفته شده از درخت چای این توانایی را دارد که بر تعداد سلول های تنظیمی از نوع T اثر بگذارد. در صورتی که این تحقیقات کامل شود، استفاده از این ماده می تواند راهکار بسیار ساده و موثری در کنترل بیماری های اتوایمیون و دیگر بیماری های وابسته به سیستم ایمنی باشد.

هم چای سیاه و هم چای سبز دارای رنگدانه هایی هستند که اثر کاهش ابتلا به بسیاری از بیماری های مختلف در آن ها دیده شده است ولی چای سیاه به دلیل فرایند بیشتر اثر مفید ضعیف تری دارد

[نویسنده]

نوشته‌ها