برخي اشخاص با تعجب مي‌گويند پس از يك ماه روزه‌داري و پرهيز غذايي، به جاي آنكه وزن اضافي خود را از دست بدهند، دچار اضافه وزن و چاقي شده‌اند. آنها تصور مي‌كنند چون مدت طولاني غذا صرف نكرده‌اند و تغذيه‌شان منحصر به يك يا دو وعده در شبانه‌روز شده، مي‌توانند در وعده‌هاي افطار و سحري پرخوري يا از خوراکي‌هاي چرب و شيرين و پركالري به هر ميزان كه تمايل دارند، استفاده كنند، در حالي که اين تصور به هيچ‌وجه صحيح نيست. خوراکي‌هايي مانند زولبيا، باميه، انواع شيريني، حلوا و… كه مصرف آنها در ماه رمضان، به‌خصوص در وعده افطار، معمول است، بسيار پركالري و چاق‌كننده هستند و افراط در مصرف آنها باعث افزايش وزن و چاقي و عوارض فراوان و خطرناك مي‌شود. همچنين پرخوري در وعده افطار هم مي‌تواند حتي پس از يك ماه روزه‌داري باعث چاقي شود.
البته برخي افراد هم هستند که به علت روزه‌داري دچار لاغري مي‌شوند و وزنشان به كمتر از حد طبيعي مي‌رسد. اين عارضه به علت كم‌خوري و دريافت نكردن مقدار كافي انرژي بروز مي‌كند و معمولا در اشخاص كم‌اشتها و عصبي اتفاق مي‌افتد. اين افراد از مصرف سحري امتناع مي‌كنند و در وعده افطار به مقدار كافي و لازم غذا و به‌خصوص مواد انرژي‌زا نمي‌خورند. همان‌طور كه پرخوري مضر است و باعث بروز بيماري مي‌شود، کاهش مصرف غذا و دريافت ناكافي موادمغذي نيز به سلامت لطمه مي‌زند و باعث بروز بيماري‌هاي مختلف مي‌شود.
