اين روزها خيلي از خانم‌هاي خانه‌دار يا شاغل، اقدام به سرخ کردن پياز يا حتي سير در حجم زياد و نگهداري آن در فريزر مي‌کنند تا مجبور نباشند هر روز براي تهيه غذاهاي مختلف پيازداغ و سيرداغ درست كنند…
هر فرايندي روي مواد غذايي و خوراکي تازه انجام شود، باعث مي‌شود ميزان مواد مغذي موجود در آن کاهش يابد. هرچقدر اين فرايند بيشتر و شديدتر باشد، افت ارزش تغذيه‌اي آن خوراکي خاص بيشتر خواهد بود. اين موضوع در مورد سير و پياز هم صدق مي‌كند؛ وقتي يک بار سير يا پياز خام و تازه سرخ شود، بخش مهمي از موادمغذي، ويتامين‌ها و املاح آن از بين مي‌رود و وقتي که پيازداغ و سيرداغ براي مدت طولاني فريز شوند و پس از مدتي براي مصرف دوباره، از حالت يخي خارج شوند، بخش ديگري از موادمغذي موجود در آنها از بين مي‌رود. پيازداغ‌ها و سيرداغ‌هايي که براي استفاده ماهانه فريز مي‌شوند، فقط کمي از عطر پياز و سير را در خود نگه مي‌دارند و موادمغذي آنها نسبت به پياز و سير تازه يا حتي آنهايي که تازه به تازه سرخ و مصرف مي‌شوند، به شدت پايين مي‌آيد. ضمن اينکه عطر و طعم اين محصولات يخي هم با انواع تازه‌شان تفاوت چشمگيري دارد. اگر سير و پيازي که قرار است سرخ و فريز شوند، سالم باشند و با روش صحيحي سرخ و فريز شوند، هيچ ماده سمي و مضري در آنها آزاد نخواهد شد اما مصرف چنين محصولاتي ديگر ارزش تغذيه‌اي خاصي براي بدن نخواهد داشت.
