[neda.mousavi]

لپتین
لپتین هورمونی است که توسط سلول‌های چربی ساخته و باعث کاهش اشتها می‌شود.

گرلین هم هورمونی است که منجر به افزایش اشتها می‌گردد و در وزن بدن نقش دارد. زمانی که لاغر هستید، مقدار ترشح لپتین (سرکوب کننده اشتها) در بدن کم و در افراد چاق، مقدار این هورمون زیاد است.

گرلین
گرلین هورمون فزاینده اشتها است و سیگنال‌هایی را از معده به مغز می‌رساند. وقتی فردی پرخوری می‌کند، این هورمون در او کاهش یافته و زمانی که فرد لاغر است و کم می‌خورد، مقدار آن افزایش می‌یابد. یکی از دلایل اصلی چاقی و بی‌اشتهایی عصبی در کودکان، این هورمون است. پژوهشگران آلمانی معتقدند که این هورمون نقش اساسی در زمان و سرعت گرسنگی دارد. به طور معمول مقدار این هورمون در بدن، قبل از اینکه شروع به غذا خوردن کنید، به مقدار قابل توجهی افزایش یافته و تا حدود سه ساعت بعد از غذا، به تدریج کاهش می‌یابد.

برخی از پژوهشگران نیز معتقدند که فرایند گرسنگی و سیری به همین سادگی نیست و ساز و کارهای پیچیده‌ای در تنظیم وزن بدن و گرسنگی و سیری دخالت دارند. گروهی دیگر نیز بر این باورند که هورمون لپتین نقش مهمی در تعادل انرژی بدن دارد و حتی به تنظیم گرلین نیز کمک می‌کند
لپتین سیگنال‌هایی به مغز می‌فرستد که حامل پیام ذخایر انرژی و چربی کافی در بدن هستند و برخی از افراد متأسفانه به این سیگنال‌ها پاسخی نمی‌دهند؛ با اینکه خون آن‌ها حاوی مقادیر قابل توجهی لپتین است. به طور کلی می‌توان گفت هر چقدر بدن چربی بیشتری داشته باشد، لپتین خون بیشتر خواهد بود. البته مقدار آن به عوامل بسیاری از جمله خواب و آخرین زمان غذا خوردن نیز بستگی دارد. مطالعات نشان داده‌اند موش‌هایی که به آن‌ها لپتین تزریق شد، کمتر غذا می‌خورند؛ ولی این تأثیر تنها تا دو هفته ادامه پیدا کرد و خیلی سریع آن‌ها در مقابل اثر لپتین مقاومت کردند.

سیده ندا موسوی، دانشجوی دکترای تخصصی علوم تغذیه

[نویسنده]

نوشته‌ها