[p.damghanian]

مصارف علمی و دارویی
خواص ضد نفخ، ضد یبوست، ضد تهوع، ضد پیری و نشاط‌آور این میوه به اثبات رسیده است. این میوه به دلیل غنی بودن از ویتامین C یکی از آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی محسوب می‌شود. البته باید توجه داشته باشید که آبگیری و حرارت می‌تواند تا حدودی باعث تخریب ویتامین C موجود در آن گردد.
در سال‌های اخیر از عصاره نارنج قرصی تهیه‌شده که مصرف آن باعث افزایش دمای بدن و کنترل اشتها می‌شود که از همین طریق با افزایش سوخت‌وساز بدن موجب کنترل وزن می‌گردد. از هزاران سال پیش میوه نارس نارنج به‌عنوان دارو در چین استفاده می‌شده است.
نکته قابل‌توجه در مورد عصاره نارنج احتمال افزایش ضربان قلب و فشارخون می‌باشد. لذا افرادی که فشارخون بالا و یا مشکلات قلبی دارند در مصرف آن باید احتیاط کنند. نارنج حاوی ماده‌ای به نام سینفرین است که اثری طولانی‌تر از اپی نفرین دارد. در واقع به آن مقلد سمپاتیک گفته می‌شود. این ماده همانند کافئین باعث کاهش وزن می‌گردد.
نارنج حاوی 5 نوع آمین آدرنرژیک می‌باشد: سینفرین، N متیل تیرامین، هوردنین، اکتوپامین و تیرامین. مکانیسم اثر این آمین‌ها تحریک رسپتورهای 3-B و اثر کمتر بر رسپتورهای αو β می‌باشد. که تحریک رسپتورهای 3-B باعث افزایش کاتابولیسم چربی‌ها می‌شود. که با افزایش متابولیسم و ترموژنز به سوخت بیشتر کالری می‌پردازند. این عصاره‌ها به‌صورت ترکیبات متفاوت 4 الی 30 درصد سینفرین به فروش می‌رسند؛ درواقع نارنج یک چربی سوز قوی و ضد اشتها می‌باشد.
اخیراً دوزهای بالای آن به‌جای افدرا، جهت کاهش وزن به فروش می‌رسد. ولی توجه داشته باشید که مصرف عصاره آن به‌طور دائمی توصیه نمی‌شود. مطالعات نشان داده اثر سینفرین موجود در نارنج 3.5 برابر بیشتر از افدراست و عوارض کمتری نیز دارد.
مطالعات نشان داده‌اند مصرف نارنج انرژی در دسترس جهت فعالیت بدنی روزانه را افزایش می‌دهد و از این طریق توان و نشاط زیادی را برای انجام امور روزانه تولید می‌کند. به‌طورکلی مصرف این میوه به‌طور طبیعی بیش از عصاره آن توصیه می‌گردد.

[نویسنده]

نوشته‌ها