لوپوس اريتماتوزسيستميک يک اختلال مزمن، التهابي، با واسطه ي ايمني و چند سيستمي بافت همبند است که اغلب زنان(به ويژه در سنين باروري) را درگير مي سازد و پوست، مفاصل، کليه‌ها و غشاهاي سروزي را مبتلا مي کند. علت بيماري هنوز روشن نيست. به نظر مي رسد استعداد ژنتيکي، وجود آنتي بادي‌هايي که ضد DNA کار مي کنند و عوامل محيطي مانند عفونت‌هاي ويروسي، در پيدايش آن دخالت داشته باشند. حدود 25درصد مبتلايان به لوپوس اريتماتوز، به سندرم شوگرن نيز مبتلا مي شوند.
درمان تغذيه‌اي
در حال حاضر هيچ راهنماي عملي غذايي خاص براي درمان اين بيماران وجود ندارد. البته لازم است که رژيم بر اساس نياز فرد تنظيم شود. الويت‌ها شامل برخورد با عوارض بيماري و اثرات داروها بر عملکرد ارگان‌ها و متابوليسم غذايي است.
نيازهاي پروتئيني، به علت اختلال عملکرد کليوي در اثر بيماري و عوارض جانبي استروئيد‌ها تغيير مي کند. به همين دليل دريافت سديم و مايعات به طور معمول محدود مي شود. اگر چه رژيم محدود از چربي‌هاي اشباع پيشنهاد شده است، مطالعات بيشتري براي اثبات کارآيي آن ضروري مي باشد.
کارآيي تغييرات رژيمي به طور وسيعي در مدل‌هاي حيواني لوپوس مطالعه شده است. نيازهاي انرژي بايد بر اساس وزن خشک افراد تنظيم شود. هدف از تعيين نيازهاي انرژي بايد تامين و حفظ وزن معمول بدن باشد.
ممکن است محدوديت کالري، پروتئين و مخصوصاً محدوديت چربي باعث کاهش قابل ملاحظه اي در رسوب کمپلکس‌هاي ايمني در کليه و کاهش پروتئين اوري(وجود پروتئين در ادرار) شده و به اين ترتيب به طول عمر افراد بيفزايد. اضافه کردن اسيدهاي چرب (غير اشباع) مورد مطالعه، باعث محافظت از کليه‌ها شده است. در موارد مزمن ممکن است حمايت‌هاي تغذيه اي (وريدي و يا استفاده از لوله معدي – روده‌اي) لازم باشد.
