[f.kashkalani]

تا به حال به این سؤال فکر کرده‌اید که چرا آدم‌های چاق، از خوردن غذا لذت می‌برند؟

چرا افراد لاغر میلی به خوردن غذاهای رنگین ندارند؟

چه اتفاقی در بدن آدم‌های لاغر باعث کاهش اشتهای آنان می‌شود؟

آیا چاق‌ها برای شاد بودن نیاز به خوردن دارند؟

آیا به نظر شما رابطه‌ای بین خوشحالی و لاغری وجود دارد؟

در طول تاریخ محققان زیادی در این رابطه جستجو کرده‌اند و حتی عده‌ای از آنها از روی ظاهر افراد توانسته اند شخصیت و خصوصیات باطنی آنها را شرح دهند. به عنوان مثال کرچمر، روانپزشک آلمانی می گوید آدم‌های چاق قد کوتاه که سینه و شکم خیلی بزرگ دارند و پوستشان به سرخی تمایل دارد، برون‌گرا، خوشگذران و خوش‌برخورد هستند. این افراد معمولاً شاد بوده و از زندگی لذت می‌برند.

اما آدم‌های لاغر و قد بلند، درون‌گرا، مضطرب و عصبی هستند و با کنایه حرف می‌زنند. گروه سوم که استخوان ‌بندی محکم و عضلات قوی و سینه پهن و بلند دارند، جدی، ریاست ‌طلب، پرخاشگر و زورگو هستند. با توجه به تقسیم‌ بندی این روانپزشک آیا می‌توانیم بگوییم آدم‌های چاق از خوردن لذت می‌برند و این‌ کار آنها را شاد می‌کند؟

دانشمندان بیکار ننشسته و در جستجوی پاسخی برای سؤال ما هستند. حتی آنها معتقدند با کشف ساز و کار این قضیه می‌توان راه‌هایی برای کاهش اشتهای آدم‌های چاق پیدا کرد؛ چنان‌كه پژوهشگران دانشگاه شفیلد در بریتانیا سرگرم تحقیقاتی درباره رابطه هورمون سروتونین (Serotonin) با لاغری افراد هستند.
هورمون سروتونین در مغز احساس شادی به همراه می‌آورد. پژوهشگران معتقدند با افزایش میزان این ماده شیمیایی در افراد، به کاهش وزن کمک می‌شود.

دکتر کارولین دالتون که سرپرستی این تحقیقات را به عهده دارد می‌گوید: افرادی که میزان تولید سروتونین در مغز آنها پایین است (یعنی افراد چاق)، برای بهبود روحیه خود بیشتر به غذا روی می‌آورند.

او معتقد است 75 درصد افراد برای بهبود حالات روحی خود میل شدید به غذا پیدا می‌کنند، در حالی که آنها می‌توانند با جایگزین کردن سایر فعالیت‌های سرگرم کننده مانند ورزش، به همان نتیجه مطلوب برسند.

جالب است، ورزش و خوردن غذاهای رنگین هر دو می‌تواند مقدار سروتونین را در مغز زیاد کند.

این تحقیقات تازه آغاز شده است و تا 18 ماه دیگر ادامه خواهد داشت. دکتر دالتون درباره این تحقیق به بی‌بی سی می‌گوید: ما در تحقیقات خود افرادی را که دارای ژن چاقی هستند طی برنامه خاصی تشویق به ورزش خواهیم کرد.

ورزش نه‌ تنها به آنها کمک می‌کند تا با سوزاندن کالری لاغر شوند، بلکه با افزایش تولید هورمون سروتونین در مغز، وابستگی آنها را به غذا کمتر می‌کند.

البته قضیه به همین‌جا ختم نمی‌شود، چون گر چه چاق‌ها برای بالا بردن روحیه خود به خوردن غذا متوسل شده‌اند، اما انگار آدم‌های لاغر نتوانسته‌اند برای شاد بودن، راهی را جایگزین کنند. گواه کلام ما تحقیقاتی است که نشان می‌دهد لاغرها بیشتر خودکشی می‌کنند.

[نویسنده]

نوشته‌ها