[p.damghanian]

کشمش، میوه‌ی رسیده و خشک انگور است که با توجه به نوع انگور، روش و شرایط خشک کردن و مواد افزودنی مجاز موجود در آن به نام‌های مختلفی در بازار به فروش می‌رسد و مانند دیگر خشکبارها در تمام سال یافت می‌شود.
فیبر موجود در کشمش از سرطان کولون و از رشد غیر معمول سلول‌ها جلوگیری می‌کند و موجب کنترل قند خون در بدن می‌شود و برای درمان بی نظمی معده و یبوست مفید است.
مصرف کشمش سستی و رخوت را از بدن دور می‌کند و موجب از بین رفتن آب اضافی بدن می‌شود، بدن را تقویت می‌کند، دهان را خوشبو می‌کند و منبع مناسبی از فیبر، آنتی اکسیدان و انرژی در بدن است.
متخصصان تغذیه معتقدند خوردن چند عدد کشمش در روز به تقویت حافظه کمک کرده و افراد را از ابتلا به بیماری آلزایمر مصون می‌دارد.
همچنین فیبر زیاد در کشمش به کاهش کلسترول و بهبود عملکرد روده‌ها کمک می‌کند. در کنار آن پتاسیم را می‌توان نام برد که موجب کاهش فشارخون و جلوگیری از دفع مایعات بدن می‌شود و به میزان کافی در کشمش وجود دارد.
همچنین سلنیوم در کشمش برای پوست عالی است. همچنین مقادیری از ویتامین‌های A و B در کشمش موجود است که نیاز بدن را به این گروه ویتامینی تأمین می‌کند.
انگور در اثر خشک شدن خواص خود را از دست نداده، حتی قندش زیادتر و اثر نیروبخش آن بیشتر شده و خاصیت نرم‌کنندگی سینه را نیز پیدا می‌کند.
در ضمن، عمده قند انگور فروکتوز است که برای افراد مبتلا به دیابت به اندازه گلوکز مشکل‌ساز نیست. همچنین در سال‌های اخیر، وجود فلز کروم در انگور تشخیص داده شده که به کاهش قند خون کمک بیشتری می‌کند.
البته خواص مهم انگور که تاکنون مورد تایید قرار گرفته است شامل اثرات ضددرد، ضدچسبندگی پلاکت‌ها، ضدآلرژی، ضدآلزایمر، ضد سفت و سخت شدن رگ‌ها، محافظ کبد، ضدسرطان، ضدادم، ضدباکتری، افزایش‌دهنده قوای جنسی، ملین، ادرارآور، تقویت‌کننده قلب، کاهش‌دهنده کلسترول، محرک ایمنی بدن، کاهش‌دهنده چربی خون و محافظت‌کننده در برابر اشعه‌ها (آفتاب) است که می‌توان تا حدودی به کشمش آن نیز نسبت داد.
مصرف کشمش از رشد باکتری‌های دهانی که باعث پوسیدگی‌های دندان و بیماری لثه می‌شوند، جلوگیری می‌کند. به گفته متخصصان ترکیبات شیمیایی گیاهی تحت عنوان فیتوکمیکال‌های موجود در کشمش با مبارزه با باکتری‌های دهانی به بهداشت دهان کمک می‌کنند.
پریسا دامغانیان- کارشناس ارشد تغذیه و رژیم درمانی

[نویسنده]

نوشته‌ها