آويشن: نام آويشن براي ايراني‌ها نامي آشناست و در بسياري از خانواده‌ها اين گياه پاي ثابت سفره‌هاي ايراني است. آويشن، گياهي است بومي مناطق مديترانه‌اي كه هنگام رشد و رويش به هواي گرم و نور کافي نياز دارد. اين گياه ترجيح مي‌دهد كه در خشکي رشد كند و به آساني قادر به تحمل کم‌آبي و خشکي است. زمان مناسب براي کشت مستقيم بذر، فروردين ماه است. آويشن داراي اثرهاي ضدقارچي و ضدباکتريايي قوي است و اين خاصيت به دليل وجود تيمول و کارواکرول در اسانس آويشن است. مشخص شده است که اسانس آويشن داراي اثرات ضد اسپاسم، ضدسرفه و خلط‌آور است. براي اين منظور 10 گرم آويشن را در يک ليتر آب ريخته و جوشانده آن را در طول روز ميل کنيد. پماد حاصل از اسانس آويشن براي درمان برخي بيماري‌هاي پوستي کاربرد دارد. همچنين از آويشن مي‌توان براي رقيق‌کردن خلط مجاري تنفسي استفاده كرد كه استفاده آن بايد به دستور پزشك باشد. همچنين افزايش ترشحات وسرعت تخليه آن از مجاري تنفسي، گشاد‌کننده مجاري تنفسي و کاهش سرفه، اثرات ضدباکتريايي و ضد اسپاسم مجاري گوارشي از خاصيت‌هاي آويشن است. جوشانده غليظ آويشن براي رشد موي سر پيشنهاد مي‌شود، آويشن در درمان عفونت‌هاي ريوي، زكام، تب، آنژين و دل درد كاربرد دارد. آويشن براي تقويت اعصاب، درمان افسردگي، خستگي و بي‌خوابي مفيد است و همچنين نشاط‌آور است. آويشن خاصيت ضدميکروبي، ضدقارچي و ضدانگلي دارد و اين به خاطر وجود ماده تيمون در آن است. بايد به اين نكته نيز توجه داشت كه مصرف بيش از اندازه آويشن ممكن است، باعث تحريك كليه، ايجاد سرگيجه و ضعف قلب شود پس بهتر است در مصرف آويشن زياده‌روي نکنيد.
