[zeinab_zolfaghari]

غذایی که ما میل می‌کنیم، مراحلی را طی می‌کند اولین مرحله آن دهان است.غذا در دهان از جهت مزه و خارج ساختن اجزاء مضر و غیر مناسب مانند: استخوان، سنگ و… و نرم کردن و جویدن، کنترل و بازرسی می‌شود، بنابراین تند خوردن به معنی کنترل نکردن غذا است، کسانی که با عجله غذا می‌خورند علاوه بر آن که به خوبی از مزه غذاها لذت نمی‌برند زیان‌هایی خواهند دید.

نباید فراموش کرد غذایی که به تندی و سرعت بلعیده شود نمی‌تواند در معده به راحتی و آسانی با مواد تخمیری قابل حل، مخلوط شده و هضم گردد و در نتیجه تولید اختلال کرده و شکم درد و عوارض دیگر دستگاه هاضمه پیش می‌آید.

در برنامه غذایی اسلام، جویدن غذا یکی از شروط اساسی غذا خوردن است. امام علی علیه‌السلام ضمن سفارشی به فرزندش امام حسن (ع) می‌فرمود: جود المضغ (غذا را نیکو بجو). دهان، گمرک خانه معده شماست؛ و در این جا است که مأمورین گارد، هر غذایی را تفتیش می‌کنند، اخلال گران را توقیف می‌کنند و به زندان می‌فرستند، و واردین را راهنمایی می‌نمایند.

برای آن که از خوردن غذا بیشتر لذت ببرند، تا می‌توانید لقمه را در دهان معطل کنید یعنی خوب آن را بجوید و با آب دهان مخلوط کرده و با تاءنی فرو برید. اگر لا به لای لقمه شما سمی باشد یا غذای ناسازگاری وجود داشته باشد فوراً مأمورین گارد سر حدی به سلطان غدد که در مغز قرار دارد اطلاع می‌دهند؛ او فوراً دستورات لازم را به سایر غدد برای دفع شر آن خواهد داد.

غذای نجویده زحمت معده را زیاد می‌کند و غدد هاضمه را خسته و ضعیف می‌سازد و گفته کسانی که پیری را از فرسودگی غدد می‌دانند جامع عمل می‌پوشاند.

در اینجا است که معده، متعفن می‌شود و میکروب‌های گندزا که عامل دیگر پیری می‌باشند میدان برای خود نمایی پیدا می‌نمایند.

عیب دیگر غذای نجویده این است که مقداری از مواد نشاسته‌ای مستقیم وارد معده می‌شوند و به جای هضم، با زحمت دفع می‌گردند؛ و از غذا حداکثر استفاده را نمی‌توان برد.

[m.abolfathi]

خوبه عزیزم…

[نویسنده]

نوشته‌ها