[s.samadi]

هدف از تغذیه درمانی در GDM، فراهم آوردن كالری و تغذیه ی كافی، برای رشد جنین و نیز جلوگیری از هیپرگلسیمی و كتونمی است. دیابت حاملگی تا حد زیادی با رژیم غذایی، ورزش متعادل و كنترل وزن درمان می گردد و به ندرت نیاز به انسولین پیدا می شود.
رژیم معمول در GDM حاوی 35-30 كیلوكالری به ازای KG وزن بدن است. پروتئین به میزان 25-20درصد كل كالری، كربوهیدرات 40-35 درصد كالری (به خصوص از نوع نشاسته ای و فیبر ) و چربی 40-35 درصد كالری روزانه را تشکیل میدهد. حداقل دریافت 250 گرم كربوهیدرات در روز برای جلوگیری از بروز هیپوگلیسمی لازم است.
یك توصیه ی عمومی این است كه مصرف كربوهیدرات ها در هنگام صبحانه محدود شود.
بعضی از زنان فقط 30 گرم یا كمتر كربوهیدرات را برای صبحانه تحمل می كنند. مقادیر بیشتر، در بقیه ی روز، بهتر تحمل می شود. استفاده از وعده های غذایی كوچك تر و بیش تر (6-4 وعده در روز) باعث می شود، قند خون بدون نیاز به انسولین تزریقی، كنترل شود.
دریافت چربی اشباع (روغن جامد و چربی حیوانی) به بروز GDM كمك می كند و دریافت چربی غیراشباع (PUFA) مثل روغن های مایع گیاهی و مغزها و … در این رابطه اثر حفاظتی دارد.
برای زنان چاق مبتلا به GDM، 33-30 درصد محدودیت كالری (دریافت تقریباً 1800 كیلو كالری در روز)، هیپوگلیسمی را بدون افزایش كتونوری(وجود مواد ستنی در ادرار) بهبود می بخشد. بنابراین در زنانی كه BMI(نمایه ی توده ی بدنی) بالای 30 دارند، محدودیت متوسط كالری مفید است.
ورزش منظم هوازی، به خصوص بعد از غذا، به كنترل قند خون كمك می كند. انجام پیاده روی توصیه می شود. در GDM ورزشی مفید است كه بالاتنه را درگیر كند و به پایین تنه فشار نیاورد.
اگر قند خون با این اقدامات كنترل نشود، انسولین تزریقی مورد نیاز است. فقط انسولین مصرفی باید از نوع انسانی باشد تا از احتمال تشكیل آنتی بادی- انسولین در مادر و جنین جلوگیری شود.
بعد از زایمان تقریباً 90 درصد زنان مبتلا به GDM به حالت طبیعی برمی گردند، ولی با این حال این زنان بعداً تا 60 درصد احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را دارند كه البته این احتمال با نرمال نگاه داشتن وزن كاهش می یابد.
زنانی كه مبتلا به GDM می شوند، 6هفته بعد از زایمان باید به منظور تشخیص دیابت، غربالگری شوند.

[نویسنده]

نوشته‌ها