در مورد بيماري‌هاي مزمن و شديد کليوي، چند مورد هست که بنا به نظر اکثريت قاطع پزشکان، منع قطعي براي روزه‌داري به وجود مي‌آورد، چرا که در اين حالت‌ها، امكان تطابق مناسب با تغييرات آب و املاح وجود ندارد. به گفته متخصصان بيماري‌هاي کليه، در صورت نارسايي متوسط و شديد كليه، وقتي کليه از کار افتاده و بيمار بايد تحت درمان با دياليز قرار گيرد، دفع شديد پروتئين از ادرار (که در هموگلوبينموپاتي‌ها ديده مي‌شود و خطر لخته شدن خون بالا مي‌رود) و همچنين در صورت دفع مکرر سنگ‌هاي كليوي”renal stones”، روزه گرفتن از لحاظ پزشکي ضرر جدي دارد و منع شده است.
به گفته متخصصان، افرادي كه تشكيل سنگ‌هاي ادراري در آنها فعال بوده و بيش از 2 سنگ ادراري ظرف مدت 6 ماه داشته‌اند يا هم اكنون داراي سنگ ادراري هستند، بهتر است در مورد روزه گرفتن احتياط کنند.
یک فوق تخصص بيماري‌هاي کليه، درباره رابطه ننوشيدن آب در ماه مبارک رمضان و بيشتر شدن احتمال تشکيل سنگ در افراد مستعد، معتقد است مدت زمان روزه‌داري آنقدر نيست که بتواند کم‌آبي جدي ايجاد کند و به همين علت نخوردن آب در هنگام روزه‌داري، احتمال ايجاد سنگ كليه را افزايش نمي‌دهد.
