[zahra jamshidi]

قبل از شروع يك برنامه ورزشي، مهم است شرح حالي از بيمار و اينكه آيا در گذشته سابقه فعاليت‌هاي ورزشي داشته يا نه، گرفته و عوارض و مشكلات بيمار شناسايي و ارزيابي شود. نسخه ورزشي با توجه به نوع سرطان، شيوه درماني و پاسخ‌هاي فردي به درمان، سطح خستگي، تهوع، درد، لاغري ايجادشده در اثر ابتلا به بيماري و
تناسب بدني بيمار ارائه مي‌شود.
بهترين تمرين‌ها
درباره نوع، شدت و مدت تمرين‌هاي ورزشي و تاثير آنها بر درمان سرطان، توجه به نکته‌هاي زير سودمند است:
نوع: بيشتر ورزش‌هايي كه باعث درگيري عضلات بزرگ مي‌شوند، مناسب هستند ولي بهترين و ايمن‌ترين روش تمريني در بيماران مبتلا به سرطان، پياده‌روي و قدم زدن است. دوچرخه ثابت هم براي بيماران مبتلا به سرطاني كه دچار اختلال تعادل هستند، مناسب است. تمرين‌ با وزنه‌هاي سبك هم براي جلوگيري از لاغري عضلات توصيه مي‌شود.
شدت و مدت: شدت ورزش‌ها بايد سبك و متوسط باشد و در دوره‌ كوتاه‌تر انجام شود (مثلا 5 يا 10 دقيقه يا حداقل 3 يا 5 بار در هفته.) اغلب مطالعه‌ها، ورزش با شدت متوسط را كه 3 تا 5 روز در هفته براي 20 تا 30 دقيقه در هر جلسه انجام مي‌شود، توصيه مي‌كنند. اين نسخه به نظر مي‌رسد براي بيشتر بيماران مبتلا به سرطان مناسب باشد اما ممكن است نياز باشد تغييراتي در آن برحسب درمان‌هاي رايج پزشكي، شرايط و سطح تناسب جسمي فرد انجام شود. تعدادي از افراد مبتلا به سرطان در زمان‌هاي خاصي طي درمان به دليل بيماري و خستگي علاقه‌اي به ورزش ندارند كه بايد اين مساله در نظر گرفته شود.
نكته كليدي: نسخه ورزشي‌اي كه به اين بيماران داده مي‌شود بايد به‌گونه‌اي باشد كه بيمار قادر باشد فراواني، شدت يا مدت ورزش را برحسب چگونگي تاثير مثبت بودن آنها براي تحمل درمان، تعديل كند. همچنين مهم است بدانيم پيامدهاي رواني به همان اندازه نتايج بيماري اهميت دارند بنابراين مزاياي رواني بايد هنگام تجويز ورزش براي افراد مبتلا به سرطان در نظر گرفته شود.

[نویسنده]

نوشته‌ها