[z.yari]

سقط جنین و نقص عضو کودک از جمله عوارض بالا بودن قند خون در هنگام بارداری هستند، اما خوشبختانه با کنترل آن می توان از این عوارض پیشگیری کرد تا حدی که درصد مشکلات زایمان زنان باردار دیابتی و عادی به یک میزان گزارش شده است.
زنان مبتلا به بیماری دیابت باید 6 ماه پیش از بارداری با مراجعه به پزشک شرایط و زمینه مناسب برای باردار شدن را در خود ایجاد کنند.
افراد دیابتیک نوع 2 که با قرص میزان قند خونشان را کنترل می کنند از چند ماه پیش از بارداری باید انسولین تزریق کنند و بیماران دیابتیک نوع 1 تزریقات مکرر جهت انسولین درمانی داشته باشند.
استفاده از انسولین های جدید و غیر معمول (آنالوگ) در حین زمان بارداری به افراد توصیه نمی شود؛چرا که اطلاعات و نتایج در زمینه استفاده آن ها در این دوران هنوز به طور کامل مشخص نشده است و بهتر است زنان در زمان حاملگی از انسولین های سنتی و رایج استفاده نکنند.
پیش از بارداری باید بر روی زنان دیابتی آزمایش هموگلوبین ای وان سی (هر 6 ماه یکبار) و آزمایش تیروئید انجام شود و بررسی های لازم برای عوارض دیابت مخصوصا بر کلیه و چشم به عمل آید؛ چرا که این عوارض می توانند در دوران بارداری بسیار بیشتر و خطرناک تر باشند.
زنان دیابتی باردار باید 6 تا 7 مرتبه در روز میزان قند خونشان را کنترل کنند و این میزان نباید به صورت ناشتا بالای 90 و دو ساعت بعد از غذا بالای 120 باشد.
تغذیه یکی از موارد مهم در دوران بارداری دیابتی ها است و به بهانه بارداری نباید پرخوری و استراحت بیش از حد انجام داد به طوریکه میزان مجاز افزایش وزن در 3 ماه اول بارداری 1 تا 2 کیلو و در 3 ماه دوم و سوم هفته ای 250 تا 500 گرم است که مجموعا در پایان بارداری نباید افزایش وزن مادر از 11 تا 12 کیلو تجاوز کند.
سقط جنین مکرر و یا نقص عضو کودک از جمله عوارض بالا بودن قند خون در هنگام بارداری است که با کنترل کردن قند خون می توان احتمال بروز این عوارض را تا حد قابل توجهی کاهش داد به صورتیکه درصد مشکلات زایمان در زنان عادی و باردار دیابتی که قند خونشان کنترل شده به یک اندازه است.
بعد از زایمان برای شیردهی به نوزادان هیچ مشکلی وجود ندارد؛ اما مادران مبتلا به دیابت نوع 2 باید تا پایان شیردهی به تزریق انسولین ادامه دهند.

[نویسنده]

نوشته‌ها