استئوآرتريت شايع‌ترين بيماري مفصلي مزمن است. بروز استئوآرتريت به دليل پا به سن گذاشتن جمعيت و همه‌گيري چاقي در حال افزايش است. درد و از بين رفتن کارکرد طبيعي، ويژگي‌هاي باليني اصلي هستند که نيازمند درمان خواهند بود؛
شواهدي از تاثير مثبت ورزش، نظم تمرينات، حفاظت از مفاصل و کاهش وزن به منظور برداشتن فشار از روي مفاصل آسيب ديده وجود دارد (ميزان تاثير 5/0-2/0). مشخص نيست که ورزش‌هاي خاصي نسبت به سايرين براي مفاصل سودمندتر باشند. احتمالا بهترين ورزش‌ها را بايد از طريق مشاوره با خود شخص و با در نظر گرفتن عوامل مربوط به هر فرد مشخص کرد. ورزش‌هايي که عضلات را تقويت مي‌کنند و وضعيت هوازي را بهبود مي‌بخشند موثرتر از بقيه هستند، حداقل در مورد استئوآرتريت لگن و زانو.
همه ما می دانیم که کاهش وزن، ساده نيست اما بسيار موثر است به ويژه در مورد استئوآرتريت زانوها. کارآزمايي‌هاي شاهددار تصادفي‌شده نشان داده‌اند که کاهش وزن موجب تخفيف درد و بهبود کارکرد فيزيکي مي‌شود و پژوهش‌هاي جديد نيز بهبود ساختمان غضروف‌ها و تاثيرات مثبت آن را بر شاخصه‌هاي بيولوژيک غضروف و استخوان نشان داده‌اند.
Bijlsma JW, et al. Osteoarthritis: An Update With Relevance For Clinical Practice. June 18, 2011. 377: 2115-26.
