[neda.mousavi]

محققان انجمن تغذیه آمریکا، شاتوت را در مقایسه با ۴۰ نوع میوه تازه دیگر، به عنوان اولین میوه از نظر فعالیت آنتی‌اکسیدانی قرار داده‌اند که دارای فیتوکمیکال‌‌های قوی مانند آنتوسیانین است. آنتوسیانین رنگدانه ‌ای است که رنگ سیاه شا‌توت از آن ناشی می‌‌شود. شاتوت‌ها، گوشتی و خوشمزه هستند و دارای کالری پایینی بوده (در هر ۱۰۰ گرم، ۴۳ کالری) و سرشار از خواص مفید برای بدن می باشند.

این نوع توت حاوی منبع خوبی از ویتامین C و آنتی‌اکسیدان بالایی است. مصرف غذاهای سرشار از ویتامین C مقاومت بدن را در برابر عوامل عفونت‌ زا ‌افزایش داده و التهاب را از بین برده و با رادیکال‌های آزاد مضر برای بدن مبارزه می‌ کنند. وجود انواع آنتی ‌اکسیدان ‌های گوناگون در شاتوت، «درجه ظرفیت جذب رادیکال‌‌های آزاد» آن را که یک شاخص اندازه‌ گیری تاثیر مواد غذایی در پیشگیری از سرطان‌ است، به رقم ۵۳۵۰ در هر صد گرم رسانده است.

سایر آنتی ‌اکسیدان‌‌ها و فنول‌‌های موجود در شاتوت شامل موارد زیر هستند: الاژیک اسید، روتین، گالیک اسید، هیدروکافئیک اسید، پی کوماریک اسید، سینامیک و آنتی‌ اکسیدان‌‌های مشهور یعنی ویتامین ‌های A و C. شاتوت‌ها حاوی مقدار مناسبی از ویتامین A و یتامین E هستند. شاه‌توت به دلیل داشتن ویتامین A در شادابی و زیبایی پوست نقش بسزایی دارد. شاتوت‌ها منبع خوبی از آهن هستند که به ندرت در دیگر انواع توت‌ها پیدا می‌‌شود.

این میوه همچنین سرشار از پتاسیم، ‌منگنز و منیزیم است. پتاسیم بخش مهمی از سلول و مایعات بدن است که میزان ضربان قلب و فشار خون را کنترل می‌‌کند.

شاتوت دارای مقدار فراوانی ویتامین B کمپلکس و نیز ویتامین K است. این نوع توت حاوی مقدار بسیار خوبی از ویتامین B۶، نیاسین، ریبوفلاوین و اسیدفولیک است. این ویتامین‌‌ها دارای وظایف مشترکی بوده و به بدن در سوخت و ساز کربوهیدرات ‌ها، پروتئین‌‌ها و چربی ‌ها کمک می‌‌کنند. وجود این مواد مغذی و نقش هم‌افزایی این مواد مغذی بر یکدیگر سبب شده است تا این میوه به‌ عنوان منبعی خوب برای تامین نیاز روزانه به ریزمغذی ‌های گوناگون مورد توجه قرار گیرد.

شاتوت از ساخته شدن کلسترول بد که به بیماری ‌ها و حملات قلبی منجر می‌‌شود، جلوگیری می‌ کند. علاوه بر این، شاتوت دارای ویتامین‌ هایA، C و املاح روی، پتاسیم، آهن، کلسیم و منیزیم است.

محتوای متعادل تانن موجود در شاتوت به استحکام جداره رگ‌‌ها کمک کرده و از خون ‌ریزی‌‌های پوستی جلوگیری می‌‌کند. مصرف منظم این میوه فرآیند پیر شدن را کند می‌ کند و به دلیل وجود خاصیت ضد باکتریایی آن، به بهبود اسهال ناشی از باکتری‌‌ها کمک می‌ کند.

مصرف عصاره شاتوت در افراد دچار واریس سبب کاهش نشت دیواره نازک رگ ‌های خونی می‌شود. این عصاره دارای آنتی ‌اکسیدان ‌هایی به نام آنتوسیانیدین است. آنتوسیانیدین‌ به بهبود بافت پیوندی آسیب دیده کمک می‌‌کند. مصرف میوه شاتوت نیز اثر مشابهی در رفع این مشکل دارد. غرغرهٔ آب شاتوت برای زخم ‌ها و جوش‌‌های دهان مفید است و ورم حلق، درد گلو و تورم لثه را التیام می‌‌بخشد.

اگر شاتوت را صبح ناشتا بخورید، ملین است. خاصیت ضدالتهابی از دیگر فواید این میوه است که می‌تواند برای درمان بیماری آرتریت روماتوئید (التهاب مفاصل) ‌ مفید باشد.

شاتوت از نظر طبیعت، سرد و خشک است و قابض. عطش را فرو می‌ نشاند و اشتها را بیدار می‌‌کند. با توجه به وجود قند طبیعی فروکتوز در این میوه در صورت مصرف درست و به اندازه آن، برای افراد دیابتی نیز مفید بوده و حتی می‌‌تواند جایگزین مناسبی برای مصرف قند باشد.

بازکننده گرفتگی ‌ها بوده و عوارض صفرا را از بین می‌‌برد. همچنین برای تسکین زخم ‌های روده‌ای مناسب است. عصاره آن‌ به ‌طور موثری از رشد سرطان سینه و دهانه رحم جلوگیری می‌ کند و به علاوه موثر‌ترین عامل در کاهش رشد سلول ‌های سرطانی در سینه است.

سیده ندا موسوی، دانشجوی دکترای تخصصی علوم تغذیه

[نویسنده]

نوشته‌ها