مقابله با استرس های مرکزی و موضعی نیازمند سیستم های دفاع آنتی اکسیدانی در سطح ارگان و سلول است تا از آسیب استرس به بدن بکاهد. سرما، افزایش فعالیت بدنی، سالمندی، بیماری های قلبی و عروقی، بیماری های دژنراتیو عصبی، بیماری های گوارشی، ایسکمی (کاهش خونرسانی و در نتیجه کاهش اکسیژن رسانی به اندام)، سوختگی، هیپوکسی (کاهش اکسیژن)، هیپراکسی (افزایش اکسیژن) و پرتوتابی از انواع استرس هستند و می توانند منجر به تخریب ویتامین های A، E و C شود. در صورتی که رژیم غذایی فرد از نظر محتوی ویتامین های A، E و C و نیز ویتامین 6B کمبود داشته باشد، اثرات مخرب استرس اکسیداتیو بر سیستم دفاعی بیشتر است؛ البته کمبود سایر ویتامین ها نیز عملکرد سیستم دفاعی را مختل می کند.
از اینرو نقش ویتامین ها در تطابق با عوامل استرس آشکار است. با این حال، ویتامین C، E و بتاکاروتن ها در مقادیر بالا نه تنها اثرات آنتی اکسیدانی ندارند بلکه می توانند اثرات اکسیداتیو مخربی نیز داشته باشند. بنابراین مقادیر آنتی اکسیدان های رژیم و به ویژه مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی باید در حد معقول بوده و همانگونه که کمبود آنها به بدن آسیب می رساند، افزایش بیش از نیاز آنها در بدن نیز مخرب است.
________________________________________________________________________________________________________
زهرا یاری، کارشناس تغذیه.
