خدا اول از همه پدر ژاپنی‌ها و بعد از اون پدر اون کارخونه‌داری رو بیامرزه که نودل رو تولید کرد. یه بسته از این رشته آماده‌ها رو می‌خرید، می‌ندازید تو آب‌جوش، ۵ دقیقه بعد آماده خوردنه. معمولا یه بسته کوچیک تو بسته نودل هست که اسانس گوشت، مرغ، قارچ و این جور چیزاست. اما اگه می‌خواهید این غذا از تابلوی یادآوری کننده رنج‌های خانم اوشین تبدیل به یه غذای واقعی خوشمزه شه هم زمان با خرید نودل چند گرم اسفناج یا یه دونه بادمجون هم بخرید.
نودل رو طبق دستوری که توش نوشته درست کنید. اون بسته پودری نمک و سبزیجات رو باز نکنید و توش نریزید به جاش می‌تونید تو این فاصله مایه بادمجون یا اسفناج رو درست کنید.
بادمجونو بذارید رو شعله تاپوستش جزغاله شه. بعد زیر شر آب سرد پوستش رو بگیرید، خردش کنید، با یه حبه سیر، نمک و ادویه شامل زردچوبه و فلفل و اگه دوست دارید یه ذره پودر کاری، تو یه قاشق روغن تفتش بدید. اگه درست کردن این مایه بیشتر از یه ربع طول کشید یعنی الکی بازی رو لِفت دادید. حالا نودل رو توش قاطی کنید. اگه حال کردید یه گوجه فرهنگی هم نگینی کنید و توش بریزید و یه غذای فوری خوشگل و خوشمزه بزنید به بدن.
اگه اسفناج خور هستید، اسفناج رو بشورید و خرد کنید و با یه حبه سیر و نمک تفت بدید و آخر سر نودل رو بهش اضافه کنید و یه غذای کامل بخورید.
