[zahra jamshidi]

سيري و گرسنگي را بايد يک احساس احشايي دانست. وقتي يک پرس چلوکباب سلطاني نوش جان کرده‌ايد، براي اينکه به دوستتان بگوييد سير شده‌ام، ناخودآگاه دست خود را آرام روي شکمتان مي‌کشيد و احساس سيري خود را ابراز مي‌کنيد…
احساس گرسنگي نيز تقريبا به همين صورت نشان داده مي‌شود؛ احساس دل ضعفه يا قار و قور شکم!و البته بعضي‌ها که شوخ طبع‌ترند، مي‌گويند زودتر غذا رو بيار که روده بزرگه روده کوچيکه‌ام رو قورت داد! سوال اينجاست که اين احساس چگونه در ما ايجاد مي‌شود؟
در مغز ما ناحيه‌اي به نام «سينگولا» وجود دارد. اين ناحيه بخشي از کورتکس يا همان سلول‌هاي خاکستري را تشکيل مي‌دهد. سينگولا همان جايي است که تمام احساس‌هاي احشايي در آن تجربه مي‌شوند. شکم درد، قولنج‌هاي صفراوي، نفخ شکم، دل‌پيچه، ترش‌کردن معده، دردهاي خنجري معده، دل مالش و حتي احساس اضطراب و دلشوره از احساس‌هايي هستند که در اين بخش مغز پردازش مي‌شوند. البته اغلب اين احساسات چندان خوشايند نيستند و احساس سيري را بايد يک استثناء دانست چون بدن ما اغلب وقتي در وضعيت خوبي قرار مي‌گيرد، هيچ حسي ندارد. مثلا وقتي تنفس خود را حس نمي‌کنيد، يعني تنفس بدون مشکل در حال انجام است.

[madjd]

لپتین
لپتین هورمونی است که توسط سلول‌های چربی ساخته و باعث کاهش اشتها می‌شود.
زمانی که لاغر هستید، مقدار ترشح لپتین (سرکوب کننده اشتها) در بدن کم و در افراد چاق، مقدار این هورمون زیاد است.

[madjd]

گرلین
گرلین هورمون فزاینده اشتها است و سیگنال‌هایی را از معده به مغز می‌رساند. وقتی فردی پرخوری می‌کند، این هورمون در او کاهش یافته و زمانی که فرد لاغر است و کم می‌خورد، مقدار آن افزایش می‌یابد. یکی از دلایل اصلی چاقی و بی‌اشتهایی عصبی در کودکان، این هورمون است. پژوهشگران آلمانی معتقدند که این هورمون نقش اساسی در زمان و سرعت گرسنگی دارد. به طور معمول مقدار این هورمون در بدن، قبل از اینکه شروع به غذا خوردن کنید، به مقدار قابل توجهی افزایش یافته و تا حدود سه ساعت بعد از غذا، به تدریج کاهش می‌یابد.

[madjd]

برخی از پژوهشگران نیز معتقدند که فرایند گرسنگی و سیری به همین سادگی نیست و ساز و کارهای پیچیده‌ای در تنظیم وزن بدن و گرسنگی و سیری دخالت دارند. گروهی دیگر نیز بر این باورند که هورمون لپتین نقش مهمی در تعادل انرژی بدن دارد و حتی به تنظیم گرلین نیز کمک می‌کند.
پروتئین سرکوب کننده اشتها است و با افزایش مصرف شیر و لبنیات کم چرب به راحتی می‌توان این کار را انجام داد. به خصوص شیر نقش مهمی در سرکوب کردن و کاهش اشتها دارد.
لپتین سیگنال‌هایی به مغز می‌فرستد که حامل پیام ذخایر انرژی و چربی کافی در بدن هستند و برخی از افراد متأسفانه به این سیگنال‌ها پاسخی نمی‌دهند؛ با اینکه خون آن‌ها حاوی مقادیر قابل توجهی لپتین است. به طور کلی می‌توان گفت هر چقدر بدن چربی بیشتری داشته باشد، لپتین خون بیشتر خواهد بود. البته مقدار آن به عوامل بسیاری از جمله خواب و آخرین زمان غذا خوردن نیز بستگی دارد. مطالعات نشان داده‌اند موش‌هایی که به آن‌ها لپتین تزریق شد، کمتر غذا می‌خورند؛ ولی این تأثیر تنها تا دو هفته ادامه پیدا کرد و خیلی سریع آن‌ها در مقابل اثر لپتین مقاومت کردند.

[نویسنده]

نوشته‌ها