[hodai]

آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است حفاظت از این سلول‌های خطرناک را تقویت کنند. محققان در این مطالعه دریافتند که سطح‌های بالاتر از گلوتاتیون، آنتی‌اکسیدانی که بوسیله بدن ساخته می‌شود، درون سلول‌های تومورال متاستاتیک در موش‌هایی که با آنتی‌اکسیدان‌‌ها درمان شده بودند، در مقایسه با درمان نشده‌ها، وجود دارد.
به گزارش شفا آنلاین،موش‌های درمان شده، همچنین نسبت بالاتری را از گلوتاتیون به گلوتاتیون دی‌سولفاید (پس از آنکه گلوتاتیون رادیکال‌های آزاد را بی‌اثر می‌کند، به گلوتاتیون دی‌سولفاید تبدیل می‌شود) نشان می‌دادند. این یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند، زمانی که به بدن آنتی‌اکسیدان اضافی داده شود، سلول‌های تومورال آنتی‌اکسیدان بیشتری نسبت به سلول‌های طبیعی در خود نگه می‌دارند.
این ایده در کارآزمایی دیگری هم تائید شده است. در کارآزمایی مورد نظر نشان داده شد بعضی ژن‌ها که رشد سرطان را هدایت و راهبری می‌کنند، دیگر ژن‌هایی را روشن و فعال می‌کنند که آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی را می‌سازند. این مواد ممکن است به روش‌های دیگری هم به سلول‌های سرطانی کمک کنند.
مطالعه قبلی پیشنهاد کرده که گلوتاتیون فعالیت پروتئینی به نام RhoA را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این پروتئین به سلول‌ها کمک می‌کند تا به قسمت‌های مختلف بدن گسترش پیدا کنند. به عبارت دیگر، اگر شما بخواهید پروتئینی را انتخاب کنید که در مهاجرت سلولی موثر و درگیر است، RhoA همان است. محققان این مطالعه تائید کردند که گلوتاتیون اضافی در موش‌های درمان شده باعث می‌شود سطح پروتئین RhoA در تومورهای متاستاتیک آنها افزایش پیدا کند.
در مطالعه سرطان ریه سال ۲۰۱۴، همین محققان نشان دادند مکمل‌های آنتی‌اکسیدان باعث می‌شوند سلول‌های تومور ریه، فعالیت ژن شناخته شده ساپرس کننده سرطان را تحت عنوان p53 خاموش کنند. به نظر می‌رسد همین عدم فعالیت p53 باعث متاستاز تومور می‌شود. مطالعه دیگری نیز نشان داده، زمانی که سلول‌های سرطانی زنده مانده پستان از ماتریکس خارج سلولی (شبکه پروتئینی اطراف سلول) جدا می‌شوند، آنتی‌اکسیدان‌ها به مهاجرت آنها کمک می‌کند.

[نویسنده]

نوشته‌ها