ويتامين D گروهی از پيش سازهای هورمونی محلول در چربی بوده که توسط نور خورشيد، غذا و مکمل‌های غذايی به دست می‌آيد و جهت فعال شدن در بدن بايد تحت دو واکنش هيدروکسيلاسيون قرار گيرد. مطالعات مختلف نقش ويتامين D در فرايندهای تنظيم متابوليسم مواد معدنی (به خصوص کلسيم، فسفر و متابوليسم استخوان) را نشان داده‌اند. فاکتورهايی از جمله مصرف کم ويتامين، بيماری‌های کبد و کليه می‌توانند منجر به کمبود ويتامين D شوند؛ همچنين، سوء تغذيه ويتامين D با افزايش استعداد ابتلا به بيماری‌های مزمنی مانند نارسايی قلبی، بيماری عروق محيطی، فشار خون بالا، اختلالات شناختی شامل فراموشی و گيجی و عدم شناخت و بيماری‌های اتوايميون مانند ديابت نوع 1 مرتبط می‌باشد. مطالعات اخير نشان داده‌اند که سطح پايين ويتامين D می‌تواند منجر به افزايش خطر ابتلا به عوارض قلبی عروقی (Sato و همکاران 2004) و مرگ و مير به دنبال سکته مغزی (Pilz و همکاران 2008 ) شود. همچنين فشارخون بالا با کاهش تراکم مغز استخوان و افزايش خطر ابتلا به سکته مغزی و مرگ و مير ارتباط دارد. اين مقاله به مرور نقش و فيزيولوژی ويتامين D و بررسی اثر کمبود اين ويتامين بر افزايش استعداد ابتلا به سکته مغزی به عنوان يکی از عوارض قلبی عروقی و ناتوانی و مرگ و مير به دنبال آن خواهد پرداخت.
