۱۴۵ نفر، فرد سالخورده که بالای ۷۱ سال سن داشتند، در یک دورۀ پنج ساله مورد بررسی قرار گرفتند. در طی سه سال نخست، برخی از آنها روزانه کلسیم و ویتامین D دریافت کردند، در حالی که بقیه فقط پلاسبو می خوردند. متوسط سنی، جنسیت، سطح تحصیلات و تعداد افراد سیگاری در هر دو گروه یکسان بود. به جز همان دریافت کلسیم و ویتامین D، هیچ عامل متمایز کنندۀ دیگری میان این دو گروه وجود نداشت.
در طی دو سال پس از شروع دورۀ درمان، افرادی که کلسیم و ویتامین D مصرف می کردند، کمتر دندان شان می افتاد (۴۰%) در حالی که افرادی که فقط پلاسبو می خوردند بیشتر دچار این مشکل می شدند (۵۹%).
بنابراین کم کردن احتمال افتادن دندان ها با تکمیل تغذیۀ افراد به کمک کلسیم و ویتامین D ممکن است. پس منتظر نشوید که لثه تان خالی شود، پیش دستی کنید!
