[zahra jamshidi]

بيشتر افراد تصور نادرستي در مورد مصرف ميگو دارند. در هر110 گرم ميگو 200 ميلي گرم کلسترول وجود دارد؛ براين اساس بسياري از مردم از مصرف آن اجتناب مي‌کنند؛ در حالي‌که بر پايه بسياري از مطالعات انجام شده، با وجود غني بودن ميگو از کلسترول، هيچ دليلي براي اجتناب از مصرف آن وجود ندارد. همچنين ميزان کلسترول در ۱۰۰ گرم ميگو حدود دوسوم ميزان کلسترول در يک تخم‌مرغ ۵۰ گرمي است. يعني در وزن مساوي، ميزان کلسترول ميگو يک‌سوم کلسترول تخم‌مرغ است، با اين تفاوت که در ميگو، ميزان اسيد‌ چرب اشباع که براي سلامتي مضر است بسيار کم می‌باشد. کلسترول موجود در ميگو در مقایسه با کلسترول تخم‌مرغ باعث افزايش کلسترول خون نمي‌شود و اصولا آنچه که علت اصلي افزايش کلسترول خون است، اسيدهاي چرب اشباع به شمار مي‌روند و معمولا میزان کلسترول غذایی اثر بسیار ناچیزی در مقایسه با میزان اسید‌های چرب اشباع غذایی در افزایش کلسترول خون دارد. مطالعات در مورد مقایسه اثر ميگو و تخم‌مرغ بر سطح کلسترول افرادي که کلسترول خون آنها طبيعي بوده، نشان مي‌دهد که رژيم غذايي حاوي ميگو، ميزان LDL را به مقدارکم و ميزان HDL را به مقدار بيشتري افزايش مي‌دهد؛ در نتيجه نسبت LDL به HDL که یکی از مهمترین شاخص‌های خطر بیماری‌های قلبی عروقی است را کاهش مي‌دهد؛ در صورتي که در بیشتر مطالعات مصرف تخم مرغ نتايج عکس مصرف ميگو را داشته است به علاوه با توجه به اين که مصرف ميگو سطح تري‌گليسريد خون را تا 13 درصد کاهش مي‌دهد (زیرا میگو از منابع غذایی اسید‌های چرب امگا -3 است)، بنابراين مصرف ميگو با کاهش خطر بيماري‌هاي قلبي – عروقي همراه است. گوشت گوسفند، گوساله، مرغ، ماهي و ميگو جزو غذاهاي با پروتئين بالا محسوب مي‌شوند که معمولا نياز پروتئيني بدن بايد توسط آنها تأمين شود. از نظر مقايسه‌اي نسبت به ساير غذاهايي که پروتئين زيادي دارند، نظير گوشت ماهي و گروه ماکيان، ميگو کالري کمتري دارد. پروتئين موجود در ميگو کيفيت بالايي داشته و حاوي تمام اسيدآمينه‌هاي لازم جهت رشد مي‌باشد. پروتئين ميگو همانند ساير جانوران دريايي به دليل نداشتن بافت همبند به راحتي هضم مي‌شود. ميگو مقدار قابل توجهي املاح ضروري به خصوص فسفر و آهن دارد که به ويژه براي کودکان در حال رشد و زنان باردار بسيار مفيد است. نکته قابل توجه ديگر اينکه در غذاهاي دريايي به دليل کمتر بودن بافت پيوندي به نسبت ساير غذاهاي گوشتي، گوشت آنها نرم‌تر بوده و اين واقعيت به خصوص پس از پخت مشخص مي‌شود. به همين دليل غذاهاي دريايي و از جمله ميگو براي افراد مسن که به دليل وضعيت دهان و دندان کمتر قادر به جويدن و هضم غذا هستند بسيار مفيد است. ميگوهاي درشت يا به اصطلاح شاه ميگو دارای عضلات سفت‌تری در مقایسه با میگو‌های کوچکتر بوده، بنابراین میگو‌های کوچکتر سهل‌الهضم‌تر هستند.

[نویسنده]

نوشته‌ها