[neda.mousavi]

گوشت کم چرب، لوبیا سبز و عدس
آهن نقش مهمی در تنظیم دوپامین دارد. زمانی که میزان این ماده در خون کم می‌شود درصد توجه، تمرکز و فعالیت مغزی نیز کاهش می‌یابد. محققان فرانسوی روی کودکان مبتلا به اختلال پرتحرکی و کودکان معمولی بررسی‌هایی انجام دادند و متوجه شدند میزان آهن خون کودکان پرتحرک به طور چشمگیری کمتر از کودکان دیگر است. با وجود این که نتایج برخی از پژوهش‌ها نشان داده است مصرف مکمل می‌تواند پرتحرکی را کاهش دهد و بهبودی در رفتار این کودکان ایجاد کند اما بیشتر متخصصان توصیه می‌کنند آهن مورد نیاز این کودکان از طریق تغذیه تأمین شود. به خاطر این که مکمل‌ها باعث یبوست نیز می‌شوند و همین مسئله روند گوارش را به هم می‌زند و نمی‌گذارد مواد غذایی اساسی به درستی جذب بدن شود. علاوه بر این مصرف و جذب بیش از اندازه‌ی آهن خطرناک است. باید بدانید که حدود 10 میلی گرم آهن در روز برای این کودکان کافی است که می‌توانید از طریق مصرف گوشت‌های کم چرب، عدس و لوبیا تأمین کنید.

ماهی آزاد و تخم کتان
نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد میزان اسیدهای چرب ضروری در خون کودکان مبتلا به اختلال ADHD کمتر از بچه‌های دیگر است. نتایج چند پژوهش دیگر هم نشان می‌دهد کودکانی که میزان امگا 3 خونشان کمتر است مشکل بیشتری در یادگیری دارند و همچنین مشکلات رفتاری بیشتری نشان می‌دهد. اگر بتوانید کودکتان را قانع کنید که ماهی بخورد کار بزرگی انجام داده‌اید. با این حال توجه داشته باشید زیاده‌روی نکنید. زیرا ماهی حاوی جیوه است. با وجود این که بسیاری از متخصصان می‌گویند فایده‌ی ماهی بیشتر از ضرر جیوه‌ی آن است اما با این حال کودکان و زنان باردار باید در مصرف آن حد تعادل را رعایت کنند.

اگر کودکتان لب به ماهی نمی‌زند خیلی نگران نباشید. به او تخمه آفتابگردان، تخمه‌ی کدو و یا تخم کتان بدهید. کره‌ی گردوی برزیلی و کنجد نیز بسیار مفید است. بدن چربی‌های موجود در این مواد غذایی را به چربی‌های مفید موجود در ماهی‌ها تبدیل می‌کند. البته این کار خیلی موثر نیست و بهتر است هر طور شده کودکتان را به مصرف ماهی تشویق کنید. توجه داشته باشید هر هفته دو وعده 90 گرم ماهی کافی است.

سیده ندا موسوی، دانشجوی دکترای تخصصی علوم تغذیه

[نویسنده]

نوشته‌ها