راهکارهاي فعلي داشتن فعاليت جسمي در اوقات فراغت به ميزان 150 دقيقه در هفته را براي حصول انواع منافع سلامتي توصيه مي‌کنند اما منافع انجام فعاليت کمتر از اين مشخص نيست…
پژوهشگران در تايوان همگروهي شامل بيش از 400 هزار فرد سالم را که طي 13 سال در يک برنامه غربالگري پزشکي خصوصي شرکت کرده بودند، مورد بررسي قرار دادند. افراد در بدو مطالعه ميزان فعاليت جسمي خود را به صورت توصيفي و کمي بيان مي‌کردند و بر اين اساس به 5 گروه (از «بي‌تحرک» تا «فعاليت بسيار زياد») تقسيم مي‌شدند.
از کل شرکت‌کنندگان مطالعه، 54 %در گروه «بي‌تحرک» (کمتر از 60 دقيقه فعاليت جسمي در هفته) و 22 %در گروه «فعاليت کم» (ميانگين 92 دقيقه در هفته) قرار مي‌گرفتند. پس از ميانگين پيگيري به ميزان 8 سال، افراد داراي «فعاليت کم» در مقايسه با افراد «بي‌تحرک» به صورتي معني‌دار مرگ‌ومير کمتري ناشي از تمامي علل (نسبت زيان 86/0)، تمامي سرطان‌ها (90/0)، بيماري قلبي- عروقي (81/0) و بيماري ايسکميک قلب (75/0) داشتند و ميزان بروز تمامي سرطان‌ها (94/0) نيز در آن‌ها به صورت معني‌داري کمتر بود. اکثر اين منافع براي سلامت با افزايش سطح فعاليت به صورت وابسته به دوز افزايش مي‌يافتند.
نکته عملی: اين مطالعه همگروهي قادر به تعيين رابطه علت و معلولي نيست اما در آن فعاليت متوسط روزانه به ميزان 15 دقيقه (نصف مقدار توصيه‌شده) با کاهش معني‌دار مرگ‌ومير و بروز سرطان طي 8 سال همراه بوده است. براي بسياري از افراد داشتن اين مقدار کم فعاليت دست‌يافتني‌تر از ميزان توصيه‌شده است و فايده بالقوه آن مي‌تواند افراد بي‌تحرک را تشويق کند تا مقداري فعاليت را در برنامه معمول روزانه خود بگنجانند.
