در سال هاي اخير، با افزايش توجه به سلامتي و توصيه به کاهش مصرف نمک، تحقيقات متعددي در اين زمينه انجام گرفته است. سازمان بهداشت جهاني توصيه مي کند ميزان مصرف نمک به 5 گرم در روز کاهش يابد. قابل ذکر است که ميزان مصرف نمک در کشور ما حدود 15 گرم در روز مي باشد. مصرف بيش از حد نمک از عوامل موثر در ابتلا به پُرفشاري خون، چاقي، فقر کلسيم، پوکي استخوان، بزرگ شدن قلب، کم آبي بدن، زخم معده، سرطان معده و بيماري هاي کبدي مي باشد.
کاهش مصرف نمک بايد از راه هاي مختلف صورت پذيرد. از يک سو بايد ميزان نمک افزوده شده به غذا هنگام آشپزي کاهش يابد و از طرف ديگر نمکدان از سفره ي غذا حذف گردد. نکته مهم اين است که بسياري از فرآورده هاي غذايي پروسه شده، حاوي مقادير زيادي نمک مي باشند و روزانه مقدار زيادي نمک از طريق مصرف محصولاتي مثل چيپس، سوسيس، پنير، نان، سوپ هاي آماده، شورها، کنسروها و رب گوجه فرنگي وارد بدن ما مي شود.
جوش شيرين، ضداسيدها، ملين ها و قرص هاي جوشان، داروهايي هستند که حاوي سديم فراوان مي باشند و معمولا هنگام تنظيم رژيم غذايي از چشم ما دور مي مانند.
کاهش ميزان سديم غذا بدون تغيير در مقبوليت آن، يکي از مباحث مهم در صنايع غذايي مي باشد. کلريد سديم يا نمک طعام نه تنها سبب بهبود طعم غذا مي شود و بافت، طعم و عطر بهتري به غذا مي دهد، بلکه به عنوان يک نگهدارنده، مواد غذايي را در برابر ميکروارگانيزم ها و تخمير ناشي از آن ها محافظت مي کند، بنابراين با استفاده از اسانس هاي مختلف، مي توان ضمن کاهش مصرف نمک يا شکر مقبوليت طعم آن ها را حفظ کرد و سبب ارتقاء سطح سلامت مصرف کننده شد.
تحقيقات نشان مي دهند که افزودن اسانس پنير يا سُس سويا سبب افزايش احساس طعم شوري در غذا مي شود.
همچنين هويج سبب کاهش احساس طعم شوري مي شود.
