محققان در پژوهش جدیدی ادعا کرده اند که برای برخی افراد، لاغر ماندن کار دشوارتری نسبت به دیگران است و این دشواری به این خاطر است که مغز آن ها در تشخیص احساس سیری، کند عمل کرده و دیرتر واکنش نشان می دهد.
این محققان کشف کرده اند که ارتباطات مغزی متفاوت سبب می شود که این افراد اغلب به پُرخوری گرایش داشته باشند و در نتیجه به چاقی مبتلا شوند.
این یافته در واقع تاییدی بر شواهد و مدارک علمی قبلی است که نشان می دهند؛ همیشه رژیم غذایی، عامل اضافه وزن و چاقی نیست بلکه توارث و فاکتورهای ژنتیکی و نیز رشد مغزی پیش از تولد در این زمینه نقش به سزایی دارد.
این فرضیه، هم چنین توجیه می کند که چرا دو نفر و یا حتی دو خواهر و برادر با این که هر دو رژیم غذایی غنی از چربی مصرف می کنند اما یکی از آن ها چاق می شود ولی دیگری لاغر می ماند.
در موش های آزمایشگاهی برخی از پایانه های عصبی تنبل تر هستند و بنابراین دیرتر سیگنال های مربوط به سیری را به معده می فرستند. این بدین معنی است که موش ها در هر وعده اندکی بیشتر غذا می خورند و در نهایت منجر به چاقی آن ها می شود.
