زمستان و چاي، دواتفاق بههم گره خوردهاند. برف كه ميآيد، لذت نوشيدن يك ليوان چاي و نشستن به تماشاي برف از پشت پنجره، يكي از مهمترين تفريحها و دلخوشيهاي فصل سرد است…
چاي معجزه است و در زمستان نشانه اين معجزه بيشتر آشكار ميشود.
چاي سنبلالطيب و گل گاوزبان قديميترين و معروفترين چاي ايراني است كه معمولا در خانه مادربزرگها زياد دم ميشود و هر فنجانش با اين توضيح تعارف ميشود كه دواي هر درد است. اين چاي آنقدر معروف است كه همه ميدانند، مواقع بيخوابي و عصبيت، بيشتر از يك مسكن عمل ميكند، اما در گنجينه عطاريها و گياهان دارويي، درباره خواص ديگر اين چاي نوشته شده: رفع خشونت ناي و سينه، تنگينفس و گلودرد، مقوي براي معده و كبد، ضد سردردهاي عصبي، كليه، قولنج، اسپاسم، تشنج، مناسب براي بيماران مبتلا به صرع، سنگ صفرا و كليه. تنها چيزي كه بايد براي نوشيدن اين چاي درنظر گرفت و به آن دقت كرد هم اين است؛ مصرف طولاني مدت و مداوم سنبلالطيب باعث كاهش حافظه ميشود.
طرز تهيه: دو قاشق غذاخوري يا يك مشت گل گاوزبان را با يك قاشق غذاخوري يا يك مشت كوچك سنبلالطيب مخلوط ميكنيد و در دو ليوان آبجوش بريزيد. درپوشي روي اين تركيب بگذاريد و آنقدر صبر كنيد تا رنگ قرمز آلبالويي در ليوان ديده شود.